Για «διαχρονικές και εγκληματικές ευθύνες» της κυβέρνησης, της Περιφέρειας και των Δήμων κάνει λόγο η «Κόκκινη Ρωγμή – Αγώνας, Ρήξη, Ανατροπή στο Ηράκλειο» σχετικά με τις καταστροφικές πλημμύρες.
Η δημοτική κίνηση αναφέρεται στις ευθύνες του κρατικού μηχανισμού, στην αποτυχία των αντιπλημμυρικών έργων αλλά και στην κλιματική κρίση που προκαλεί ο «καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής». Παράλληλα ζητά άμεσα μέτρα στήριξης των πληγέντων και σοβαρά έργα υποδομής και αντιπλημμυρικής θωράκισης.
Η «Κόκκινη Ρωγμή» αναφέρει αναλυτικά:
Τις καταστροφικές φωτιές διαδέχτηκαν οι εικόνες πλημμύρας με νεκρούς και αγνοούμενους σε όλη την Ελλάδα. Με την πρώτη δυνατή βροχή, πλημμύρισε το Ηράκλειο και δεκάδες περιοχές στην Αττική. Κλείσανε δρόμοι, σταθμοί του Μετρό, κινδύνευαν ανθρώπινες ζωές ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας.
Κάθε χρόνο και σε κάθε εποχή, ερχόμαστε αντιμέτωποι με θανάσιμους κινδύνους από τα χιόνια, τον καύσωνα, τις βροχές, τις φωτιές. Μετράμε τρομακτικές απώλειες για το φυσικό και αστικό περιβάλλον. Κάθε χρόνο και σε κάθε εποχή, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ίδια καταστροφική αντιμετώπιση των κυβερνήσεων, των Δήμων, των Περιφερειών. Το ίδιο και τώρα.
Το σενάριο που θα ακολουθήσει είναι γνωστό: Η δημοτική αρχή θα δικαιολογηθεί είτε επικαλούμενη τη σφοδρότητα της καταιγίδας (την “μανία της φύσης”, λες και η φύση έχει “μανίες”) είτε το “βολικό άλλοθι” της κλιματικής αλλαγής, θα ρίξει ευθύνες στην περιφέρεια και στην κυβέρνηση. Και το ανάποδο. Η κυβέρνηση θα ρίξει ευθύνες στη Περιφέρεια και στους Δήμους και με τα μηνύματα του 112, για περιορισμό της κυκλοφορίας, στην… ατομική ευθύνη.
Όμως, οι ευθύνες κυβέρνησης, της Περιφέρειας και της Δημοτικής Αρχής είναι συγκεκριμένες, διαχρονικές και εγκληματικές:
1. Ολόκληρη η Αττική έχει δομηθεί με ένα άναρχο οικιστικό μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο ήρθαν να νομιμοποιήσουν εκ των υστέρων είτε με διεύρυνση των σχεδίων πόλης είτε μέσα από τους περιβαλλοκτόνους νόμους των αυθαιρέτων. Σε όλο το λεκανοπέδιο βλέπουμε περιοχές και οικισμούς που έχουν χτιστεί είτε κοντά σε ρέματα είτε κοντά στη θάλασσα με ελάχιστα έως καθόλου έργα αποστράγγισης. Τα περισσότερα ρέματα δεν είναι οριοθετημένα και εξαφανίζονται από μπαζώματα – άλλα παράνομα και άλλα νόμιμα με άδειες που εκδίδονται για να εξυπηρετηθούν τοπικά συμφέροντα – και να ικανοποιηθεί κάθε φορά η εκλογική πελατεία των συστημικών κομμάτων. Ποια/ος θυμάται ότι η Κουντουριώτου ήταν ρέμα που μπαζώθηκε για να γίνει δρόμος; Το ίδιο και μεγάλο μέρος της Μελίνας Μερκούρη.
2. Τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν ξεκινούν με αφετηρία τις ήπιες παρεμβάσεις με σεβασμό προς τη φυσική κοίτη των ρεμάτων, αλλά γίνονται με τη λογική του αυξημένου κατασκευαστικού κόστους ώστε να ωφεληθούν συγκεκριμένα συμφέροντα του κατασκευαστικού κλάδου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η τσιμεντοποίηση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, του ρέματος Πικροδάφνης, του ρέματος Τραχώνων κ.ά.
3. Το φυσικό περιβάλλον στο λεκανοπέδιο της Αττικής αντιμετωπίζεται εδώ και πολλά χρόνια ως πεδίο κερδοφορίας: με την τσιμεντοποίηση βουνών και ρεμάτων, την καταστροφή των δασών και προστατευόμενων περιοχών για οικοπεδοποίηση, με το συνεχιζόμενο έγκλημα των χωματερών.
4. Τα φρεάτια παραμένουν βουλωμένα, οι δρόμοι κακοσυντηρημένοι. Αντί για αντιπλημμυρική προστασία, από τη δημοτική αρχή, βλέπουμε προεκλογικά “έργα βιτρίνας” που και αυτά βούλιαξαν στη λάσπη της βροχής.
5. Η κλιματική κρίση είναι εδώ και είναι απειλητική όλο και περισσότερο αλλά δεν πρόκειται για κάποιο φυσικό φαινόμενο. Είναι αποτέλεσμα του τρόπου παραγωγής στον καπιταλισμό και κυρίως στην παραγωγή ενέργειας από τα ορυκτά καύσιμα. Η κυβέρνηση, που υποκριτικά επικαλείται την κλιματική αλλαγή ως άλλοθι, πρωτοστατεί για να γίνει η Αλεξανδρούπολη “ενεργειακός κόμβος” για το Φυσικό Αέριο, “τρυπάει” το Ιόνιο και το Αιγαίο για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, αφήνει τα δάση να καούν. Είναι συνυπεύθυνη.
Η «Κόκκινη Ρωγμή στο Ηράκλειο», προτάσσει και παλεύει για ένα άλλο, συνολικά διαφορετικό, μοντέλο ζωής που θα προστατεύει τα δάση και τα ρέματα και δεν θα βλέπει ως εχθρό τη φύση και ως «ανάπτυξη» το τσιμέντο, τα ορυκτά καύσιμα και τους αυτοκινητόδρομους. Για να ζήσουμε τη ζωή που αξίζουμε!
Απαιτούμε:
– Άμεση στήριξη και μέτρα ανακούφισης των πληγέντων και άμεση αποκατάσταση των ζημιών.
– Να ληφθούν τώρα μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας με ολοκληρωμένο επιστημονικό σχεδιασμό.
– Ούτε ένα δέντρο λιγότερο! Προστασία του φυσικού πλούτου, των δασών, του πράσινου και δημιουργία πάρκων.
– Έργα υποδομής για την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και όχι βιτρίνας με γνώμονα τα επιχειρηματικά κέρδη.
