Για κανονικοποίηση της συστημικής και συστηματικής ανεξέλεγκτης χρήσης βίας, που καταλήγει και σε θανάτους, κάνει λόγο η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου μετά τη δολοφονία του 17χρονου Χρήστου Μιχαλόπουλου στη Θήβα στις 11 Νοεμβρίου.
Η Ελ.Ε.Δ.Α. εξηγεί πως πριν από την τελευταία δολοφονία άλλου ενός Ρομά είχαν προηγηθεί αυτή του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη τον Οκτώβριο του 2021, του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη στις 5 Δεκεμβρίου του 2022, και του 20χρονου Σύρο πρόσφυγα το φετινό καλοκαίρι στις 8 Ιουλίου του 2023.
«Το σκηνικό είναι πλέον γνωστό: ο ανήλικος δεν σταμάτησε στον έλεγχο, έγινε καταδίωξη, το θύμα “απείλησε τον αστυνομικό” και το όπλο “εκπυρσοκρότησε” κάτω από “αδιευκρίνιστες συνθήκες” και – φυσικά – “διενεργείται ΕΔΕ”. Ένα γεγονός το οποίο κανονικά δεν θα έπρεπε να χωράει ο νους μας – ο θάνατος ενός ατόμου από αστυνομικά πυρά– έχει αρχίσει να κανονικοποιείται και να παίρνει τη μορφή μιας μακάβριας ετήσιας ή και εξαμηνιαίας ρουτίνας της ΕΛ.ΑΣ. και μιας ακόμη “δυσάρεστης” είδησης που προβάλλεται στις οθόνες μας», σημειώνει η Ένωση.
«Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου εκφράζει τον βαθύ αποτροπιασμό της για την κανονικοποίηση της παράνομης αστυνομικής βίας (θανατηφόρας ή μη) η οποία συχνά ενσωματώνει τα πιο άρρωστα ρατσιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας», τονίζει. Προσθέτει πως «η σωρεία των περιστατικών, η συγκεκριμένη τυπολογία που έχει αρχίσει να αναπτύσσεται (παρόμοιες περιστάσεις, συγκεκριμένο προφίλ θυμάτων και θυτών, κοινή επικοινωνιακή διαχείριση από την ΕΛ.ΑΣ. και τελικά ατιμωρησία ή αναντίστοιχες με το αδίκημα και τις περιστάσεις του ποινές) για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνει, πως δεν έχουμε να κάνουμε με “μεμονωμένα περιστατικά”, αλλά με ένα συστημικό και συστηματικό φαινόμενο ανεξέλεγκτης χρήσης βίας από τους αστυνομικούς των δυνάμεων ασφαλείας της ΕΛ.ΑΣ».
Καταλήγει λέγοντας: «Θα πρέπει να γίνει επιτέλους κατανοητό, τόσο από την πολιτική, όσο και από τη φυσική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και (κυρίως ίσως) από τη Δικαιοσύνη, ότι ο ρόλος της αστυνομίας είναι να προστατεύει τα συνταγματικά κατοχυρωμένα θεμελιώδη δικαιώματα όσων διαμένουν στη χώρα, όπως για παράδειγμα το αυτονόητο δικαίωμά τους στη ζωή, και όχι να τα απειλεί ή να τα παραβιάζει. Κι αυτό, τελικά, είναι ζήτημα Δημοκρατίας.»
