Μετά την δικαστική νίκη των κατοίκων για τις λαμαρίνες στην πλατεία Εξαρχείων, η ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ κατέθεσε αίτηση ανάκλησης της απόφασης, η οποία εκδικάζεται σήμερα στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. «Τι ακριβώς ξανατίθεται στον/στη δικαστή; Το να αποφασίσει αν θα διακινδυνεύσει ανθρώπινες ζωές ή τα λεφτά της εταιρίας;», σχολιάζει η Συνέλευση «Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων», καλώντας σε πορεία σήμερα, Παρασκευή, 13 Δεκέμβρη, 7μ.μ., Στουρνάρη & Τσαμαδού.
Συγκεκριμένα αναφέρει:
«Αίτηση ανάκλησης της πρώτης απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων που κέρδισαν οι κάτοικοι κατέθεσε εκ νέου η ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, η οποία και εκδικάζεται την Παρασκευή, 13/12, στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Η νέα αίτηση δεν έχει τίποτα το νέο.
1. Συνεχίζει να μην κάνει καμία αναφορά στο ΦΕΚ που παραβιάζει το εγκατεστημένο εργοτάξιο και το οποίο ορίζει την υποχρέωση ύπαρξης ελεύθερου χώρου 3,5 μέτρων τουλάχιστον για την ανεμπόδιστη πρόσβαση οχημάτων έκτακτης ανάγκης.
2. Επικαλείται αυτοψία της πυροσβεστικής και του ΕΚΑΒ με τις οποίες, όμως, και πάλι δεν αλλάζει κάτι. Η νέα αυτοψία δεν πιστοποιεί πουθενά ότι τα ασθενοφόρα και τα πυροσβεστικά οχήματα μπορούν να περάσουν. Το μόνο που υποστηρίζεται είναι ότι η πυροσβεστική, αν χρειαστεί, θα κάνει ό,τι μπορεί για να επιχειρήσει με μάνικες από Αραχώβης και Μεταξά, ενώ το ΕΚΑΒ λέει πως μπορεί να στείλει μηχανή ή να μεταφερθεί το άτομο που χρήζει βοήθειας με φορείο ή καρέκλα. Με άλλα λόγια οι υπηρεσίες λένε ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά όχι ότι αυτό είναι το ενδεδειγμένο. Σε περίπτωση, λοιπόν, ανάγκης μαζικής και γρήγορης εκκένωσης (φωτιά, σεισμός κ.λπ.), τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να εξασφαλίσει τον κόσμο. Η Ελληνικό Μετρό, προσπαθώντας να πιαστεί απ’ τα μαλλιά της, μεταθέτει με τον πιο χυδαίο τρόπο την ευθύνη της ασφάλειας των πολιτών στους εργαζομένους της Πυροσβεστικής και του ΕΚΑΒ. Δεν είναι δυνατό, όμως, να βασιζόμαστε και πάλι στο ότι οι εργαζόμενοι αυτοί, όπως και σε άλλες τραγικά γεγονότα αυτής της χώρα, θα ξεπεράσουν τον εαυτό τους και όπως βγει. Εκείνο το οποίο προστατεύει τους πολίτες και ορίζει τις δικλείδες ασφαλείας και τις αρμοδιότητες είναι η ύπαρξη των νόμων. Στην προκειμένη περίπτωση το ΦΕΚ των 3,5 μέτρων. Ως εδώ με τις «κακές στιγμές» και τους «ανθρώπους ήρωες» που παίζουν την εργασία και τη ζωή τους. Και για ποιον; Για το πολιτικό πείσμα μιας κυβέρνησης και την τσέπη της Ελληνικό Μετρό.
Και πάλι βέβαια το «ζουμί» είναι αλλού. Οι παραδοχές και ο εκβιασμός γράφονται ξεκάθαρα μέσα στο δικόγραφο:
«Τα ασφαλιστικά μέτρα που διατάχθησαν…πρακτικά οδηγούν στη διακοπή των εργασιών στο εργοτάξιο του σταθμού Εξάρχεια.»
Με τη διατήρηση των ασφαλιστικών μέτρων “η κοινοπραξία δεν μπορεί να προχωρήσει στην εκτέλεση του κυρίως έργου”.
Ξαναμπαίνει το δίλημμα «μετρό ή ασφάλεια», αφού δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Τι ακριβώς ξανατίθεται στον/στη δικαστή; Το να αποφασίσει αν θα διακινδυνεύσει ανθρώπινες ζωές ή τα λεφτά της εταιρίας;
Ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρουν αυτοί;
Σε ένα έργο του οποίου οι άδειες τελικά, ακόμα κι όταν βγήκαν καθυστερημένα, παραβιάζουν νόμους περί ασφάλειας,
Σε ένα έργο του οποίου οι καθυστερήσεις είναι ήδη δύο έτη και η αύξηση του προϋπολογισμού εκατοντάδες εκατομμύρια,
Σε ένα έργο που τελικά οι μελέτες αλλάζουν όπου «αρέσει» στην εταιρία (βλ. Φιλαδέλφεια, Αγ. Παρασκευή, Ζωγράφου, Ριζάρη)
Πρέπει, εμείς, οι άνθρωποι των Εξαρχείων να χτιστούμε στα θεμέλια μήπως και ολοκληρωθεί σε καμιά 30αριά χρόνια;
Ε, δεν πρόκειται να σας αφήσουμε! Εάν προκειμένου να χωράει το ασθενοφόρο, δεν χωράει το μετρό, λυπούμαστε πολύ… Θα περπατήσουμε λίγο παραπάνω, ως την Ομόνοια.
Όλοι και όλες στην πορεία την Παρασκευή, 13 Δεκέμβρη, 7μ.μ., Στουρνάρη & Τσαμαδού.»
