Με τον ευρηματικό τίτλο “Ο κ. Αμπατζόγλου και ο πίθος των Δαναΐδων”, η Δημοτική Παράταξη “Συμμαχία για την Ανατροπή στο Μαρούσι” τοποθετείται κι απαντά στη συνέντευξη του Δημάρχου Αμαρουσίου, Θ. Αμπατζόγλου, σε τοπική εφημερίδα, στην οποία κάνει απολογισμό έργου της διετίας 2024 – 25. “Από τη σιγουριά του αποστειρωμένου γραφείου του, ο κ. Αμπατζόγλου τα βρίσκει όλα πολύ καλά”, αναφέρεται σε γενικές γραμμές στην ανακοίνωση της Παράταξης.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση του γραφείου τύπου της “Συμμαχίας για την Ανατροπή στο Μαρούσι” έχει ως εξής:
Από τη σιγουριά του γραφείου του ο δήμαρχος Αμαρουσίου έδωσε συνέντευξη-ποταμό (7453 λέξεων) σε τοπική εφημερίδα για τον απολογισμό της θητείας του τη διετία 2024-2025, αλλά και προηγούμενα.
Και το λέμε αυτό επειδή ο κ. Αμπατζόγλου, έξι χρόνια τώρα, δεν μας έχει συνηθίσει να είναι παρών στις συνελεύσεις των συλλόγων, στις γειτονιές, να αντιμετωπίζει ζωντανά τα αιτήματα και τα παράπονα των κατοίκων. Αντίθετα επιλέγει τη συζήτηση μαζί τους μέσα στο αποστειρωμένο περιβάλλον του γραφείου του.
Ας πάμε όμως να δούμε συγκεκριμένα τα «επιτεύγματα» του κ. Αμπατζόγλου.
Μιλάει για γενναίο οικονομικό νοικοκύρεμα όταν όλοι γνωρίζουμε ότι το δάνειο των 30 εκ. που χρωστούσε ο δήμος στην Εθνική Τράπεζα για το οικόπεδο της ΕΤΕΒΑ, πληρώθηκε από τη ΛΑΜΔΑ (κατέβαλε μόνο 11εκ. λόγω κουρέματος). Ήταν το «αντίτιμο» της συναίνεσης του κ. Αμπατζόγλου στη νομιμοποίηση του ΜΩΛ, αλλά και το ξεπούλημα του επί 20 χρόνια αγώνα των κατοίκων.
Ισχυρίζεται επίσης ότι πέτυχε το Μαρούσι «να μετασχηματιστεί σε μια πόλη ασφαλή, λειτουργική, ανθρώπινη, σύγχρονη».
Αλήθεια σοβαρολογεί; Διερωτώμαστε αν ζούμε στην ίδια πόλη. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να δικαιολογήσουμε τις αμετροέπειες του κ. Αμπατζόγλου.
Αρκεί ένα περιδιάβασμα στις γειτονιές, ιδιαίτερα αυτές που γειτνιάζουν με το υπερτοπικό κέντρο, για να διαπιστώσει κανείς το χάος που επικρατεί από την έλλειψη χώρων στάθμευσης, την κακή κατάσταση των πεζοδρομίων, την ανασφάλεια των κατοίκων, την έλλειψη εξυπηρέτησης από τη δημοτική συγκοινωνία, την κακή συντήρηση των σχολείων την έλλειψη κοινόχρηστων και αθλητικών χώρων, την κακή συντήρηση του πρασίνου, την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, το χαμηλό επίπεδο της καθαριότητας και το μονοψήφιο ποσοστό ανακύκλωσης. Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Ούτε να πούμε ότι τόσα χρόνια, παρά τις υποσχέσεις, το Μαρούσι δεν απέκτησε ένα χώρο Πολιτισμού, ούτε καν μια θεατρική σκηνή.
Πληροφορούμε τον κ. δήμαρχο ότι με τα έργα, που πομπωδώς απαριθμεί στη συνέντευξη του, δεν πετυχαίνει τίποτε παραπάνω από το να ρίχνει νερό στον πίθο των Δαναΐδων.
Γιατί με το μοντέλο «ανάπτυξης» της πόλης που έχει επιλεγεί κεντρικά από τις κυβερνήσεις και έχει γίνει πλήρως αποδεκτό από όλες τις δημοτικές αρχές της τελευταίας 30ετίας, από τη μία γίνεται ένα έργο και από την άλλη, σε λίγο διάστημα και πριν καν τελειώσει αυτό, προκύπτει η ανάγκη για πολλαπλάσια.
Αλήθεια, πώς γίνεται να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες σε έργα υποδομής, ομαλής λειτουργίας της πόλης, προστασίας του περιβάλλοντος όταν, με τις δικές του ευλογίες, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της ομογάλακτης κυβέρνησης του και τους επιχειρηματίες, τώρα τελευταία:
- Μεταφέρεται το καζίνο της Πάρνηθας στο Μαρούσι
- Εντάσσεται το υπόλοιπο της περιοχής Δηλαβέρη, στην περιοχή της Αγ. Φιλοθέης, πίσω από τα νοσοκομεία ΥΓΕΙΑ και ΜΗΤΕΡΑ, με χρήσεις υπερτοπικού πολεοδομικού κέντρου
- Χτίζονται στην Αμαρουσίου-Χαλανδρίου πάνω από 400.000 τμ κτίρια που θα υποδεχθούν υπερτοπικές χρήσεις και θα δημιουργήσουν το απόλυτο αδιέξοδο στο κυκλοφοριακό πρόβλημα
Αποτελεί λοιπόν μια υποκριτική κορώνα ο ισχυρισμός του ότι για όλες τις πολιτικές επιλογές του «επίκεντρο είναι ο άνθρωπος».
Το σίγουρο είναι ότι με τις πολιτικές αυτές το Μαρούσι όχι μόνο δεν οδηγείται σε βιώσιμη ανάπτυξη, απαραίτητη προϋπόθεση για ανθρωποκεντρική πολιτική, αλλά, αντίθετα, στη συνεχή πολεοδομική και κοινωνική παρακμή με μόνους ωφελημένους τους επιχειρηματίες του real estate, του τζόγου, των μεγάλων επιχειρήσεων.
Τα υπερφίαλα περί “μιας πόλης σύγχρονης, με υποδομές αντάξιες μιας ευρωπαϊκής μητρόπολης, και ταυτόχρονα ανθρώπινης και ζεστής“, μόνο στα όνειρα του κ. Αμπατζόγλου και των συνεργατών του έχουν θέση.
Δεν χρειάζεται λοιπόν μόνο «επιμονή, …πολλή δουλειά και μεθοδικότητα», όπως ισχυρίζεται, αλλά πολιτική κατεύθυνση η οποία, δυστυχώς, για τον κ. Αμπατζόγλου, είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που έχει ανάγκη ο Μαρουσιώτικος λαός.
Ο κ. Αμπατζόγλου έχει μια τελευταία ευκαιρία. Με αφορμή την εκπόνηση του νέου Τοπικού Πολεοδομικού Σχεδίου (πρώην ΓΠΣ), που είναι υπό επεξεργασία, να ακυρώσει στην πράξη τις προβλέψεις του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αττικής (2014) που προβλέπουν το Μαρούσι να είναι «Μητροπολιτικό Κέντρο Διεθνούς Ακτινοβολίας» και να διεκδικήσει μαζί με τους κατοίκους:
- Tο Μαρούσι να κηρυχθεί πολεοδομικά κορεσμένο για υπερτοπικές χρήσεις
- Οι εκτός σχεδίου περιοχές να ενταχθούν με χρήση αμιγούς κατοικίας και μόνο
- Το κτήμα Καρέλα να αξιοποιηθεί με ήπιες αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες
- Να διαφυλαχθεί ο δασικός χαρακτήρας του Συγγρού
- Να δοθεί κρατική χρηματοδότηση για την απόκτηση των 800 περίπου στρεμμάτων κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων που λείπουν από την πόλη
- Να υπογειοποιηθεί η Κηφισίας και να σκεπαστεί η Αττική Οδός.
Αυτά είναι τα ελάχιστα που απαιτούνται για να σταματήσει η υποβάθμιση και οι αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής και την υγεία των κατοίκων της πόλης.
Με βάση όλα τα παραπάνω, ο ίδιος και οι συνεργάτες του, θα κριθούν στις επόμενες εκλογές και όχι με τα φιλάρεσκα λόγια του για «το ήθος» και «την αγάπη» του για το Μαρούσι.
