Συγκλονιστική ανάρτηση καρκινοπαθούς που αναδεικνύει τη σπουδαιότητα του Δημόσιου Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ)
IN MEMORIAM
Memento mori / Memento vivere
Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από τότε που πήρα παράταση ζωής. Τι σημαίνει καν αυτό δηλαδή, αλλά τέλος πάντων. Στο σύμπαν των καρκινοπαθών σημαίνει πολλά.
Κατ’ αρχάς, δεν είναι ποστ που σκοπεύει στον οίκτο ούτε και σε σχόλια τύπου “ήρωας”. Γενικά, αν δεν μπορεί κάποιος να διαχειριστεί την πραγματικότητα ως έχει, ας πάει παρακάτω στο feed και στη ζωή του. Τέτοιοι συναισθηματισμοί περισσότερο παραπέμπουν στο “φτου φτου μακριά από μας”, οπότε βάλτε τους εκεί που ξέρετε ή κρατήστε τους για όταν βάζει γκολ καμιά ομάδα ή παίρνει το παιδί σας το Lower. Πάμ’ παρακάτ.
Η πραγματικότητα:
Φωτό 1: Το δεξί σακουλάκι είναι ο λόγος για τον οποίο ζω ακόμα και έχω ορίσει ως δεύτερα γενέθλια την 28η Αυγούστου. Περιείχε τα δικά μου Τ-λεμφοκύτταρα, τροποποιημένα σε εργαστήριο. Τώρα τα περιέχω εγώ, είμαι cyborg, θα σέβεστε.
Φωτό 2: Ίου τι μας το δείχνεις τώρα αυτό. Σόρι γκάιζ, αυτό δεν είναι τίποτα. Έτσι έγινε η συλλογή των κυττάρων μου. Επιλέγω να δείξω μία από τις χειρότερες μέρες πόνου και πανικού, είπαμε in memoriam. Αντέχουμε περισσότερα από όσα νομίζουμε (αυτό δεν ισχύει για τις εξουσιαστικές σχέσεις, αυτές μόνο ανατρέπονται)
Φωτό 3: Η θέα. Δέκατος όροφος, κτίριο ΑΧΕΠΑ, νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Κάθε μέρα αυτή η θέα, για έναν μήνα, μέσα από ένα παράθυρο που δεν άνοιγε, σε ένα δωμάτιο από το οποίο απαγορευόταν να βγω και στο οποίο δεν δεχόμουν επισκέψεις, δηλαδή απομόνωση. Ωραία θέα όμως. Από εκεί μέσα βγαίνεις είτε νεκρός είτε cyborg. Είχα την τύχη να πάθω το δεύτερο.
Φωτό 4: Λίγο καιρό πριν από τη θεραπεία με τα κύτταρα. Ίσως το peak αισιοδοξίας που έπιασα ή που θα πιάσω ποτέ. Το αστείο είναι ότι κάποιοι άνθρωποι τότε, ακόμα και δικοί μου, έπαιρναν εκφράσεις τρόμου που με έβλεπαν έτσι. Πολύ μικροί για ζωή, ξαναπάμ’ παρακάτ.
Φωτό 5 και η πιο σημαντική: Η θεραπεία που με έσωσε ονομάζεται CAR T-cell therapy. Έχει σώσει κόσμο και κοσμάκη παγκοσμίως, στην Ελλάδα μόλις που υπάρχει την τελευταία πενταετία. Δεν γίνεται σε ΚΑΜΙΑ ιδιωτική κλινική, ΚΑΜΙΑ ιδιωτική ασφάλιση δεν την καλύπτει. Μόνο σε ελάχιστα δημόσια νοσοκομεία.
Η θεραπεία αυτή αναπτύχθηκε και δοκιμάστηκε πρώτα στις ΗΠΑ. Εκεί το κόστος της ανέρχεται σε ΜΙΣΟ ΜΕ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΔΟΛΑΡΙΑ. Δηλαδή, αν τύχαινε να ζω εκεί ή οπουδήποτε δεν υπάρχει δημόσιο σύστημα υγείας, θα έπρεπε είτε να βρω κάπου αυτά τα χρήματα είτε να ταξιδέψω ως καρκινοπαθής σε κάποια χώρα όπου το κόστος είναι πολύ χαμηλότερο.
Εδώ, λοιπόν, σε αυτό το σύστημα υγείας που έχουμε, δεν πλήρωσα τίποτα.
Τα πανό αυτά πολλοί τα βλέπουν και βγάζουν σπυριά. Τα θεωρούν υπερβολές, λαϊκισμό, επαναστατική γυμναστική, κι εγώ δεν ξέρω τι. Τη στιγμή που ένα απλό PET scan κοστίζει 1000+ ευρώ στα ιδιωτικά διαγνωστικά αν είσαι ανασφάλιστος, τη στιγμή που οι ίδιες οι ασφαλιστικές επινοούν οποιαδήποτε δικαιολογία για να μη σου καλύψουν καν τις χημειοθεραπείες (“α εσείς κάνετε ανοσοχημειοθεραπείες, είναι άλλο αυτό”).
Ψαχτείτε τι έγινε με την υπόθεση του Brian Thompson, CEO της ασφαλιστικής UnitedHealthcare στις ΗΠΑ.
Ναι, μας κάνουν Αμέρικα, και αυτό δεν σημαίνει περισσότερα μακμενού για όλους.
*Τεράστιο shout out στον ένα και μοναδικό Παντελή Τσιρκινίδη. Τον αιματολόγο που στέκεται ακόμα δίπλα μου. Δακρύζω ακόμα και που γράφω το όνομά του.
Το ίδιο ισχύει και για όλη την ομάδα του κυρίου Μπαλταδάκη και του νοσηλευτικού προσωπικού του Ευαγγελισμού.
Χάρη σε αυτούς, είμαι εδώ.
Σε όποιον καταστρέφει ή στηρίζει την καταστροφή και τον ευτελισμό του δημόσιου συστήματος υγείας, αξίζει μόνο επαναστατική γυμναστική στην κεφάλα.
Στηρίξτε τη δημόσια υγεία με κάθε κόστος.
Αυτές οι φωτό είναι απλά άλλη μια απόδειξη.
