..
..
(Αλιευμένο από Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης)
Σωστότερα υπάρχουν δέντρα (όχι απλώς δέντρο) και δάση (όχι ένα).
Το πρώτο δέντρο είναι αυτή καθαυτή η περίπτωση Πάτση. Η δραστηριότητά του είναι προφανέστατα ανήθικη, στην περίπτωσή του όμως δεν ισχύει το περί νόμιμου και ηθικού του αλήστου μνήμης Βουλγαράκη, αφού είναι και παράνομη, και μάλιστα πολλαπλά.
– Παραβίαση του νόμου ο οποίος απαγορεύει την συμμετοχή βουλευτών σε εξωχώριες εταιρείες.
– Παραβίαση του νόμου περί Πόθεν Έσχες.
– Παραβίαση του άρθρου 57 του Συντάγματος
– Παραβίαση του Κώδικα Δεοντολογίας Δικηγόρων για τη λειτουργία δικηγορικών γραφείων και εταιρειών ως εισπρακτικών εταιρειών.
Το δεύτερο δέντρο είναι η δύσοσμη υπόθεση των υποκλοπών. Η δραστηριότητα του πολυσχιδούς κ. Πάτση, όπως αποκαλύφθηκε, είχε αναφερθεί στην επιτροπή πόθεν έσχες της Βουλής από τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη, ήδη από τον Μάιο του 2020. Το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσει ο Κουκάκης να παρακολουθείται. Αλλά και (όταν ο δημοσιογράφος αντιλήφθηκε την παρακολούθηση και απευθύνθηκε στην ΑΔΑΕ) η εσπευσμένη ψήφιση νόμου, που καταργούσε την υποχρέωση της ΕΥΠ να ενημερώνει την ΑΔΑΕ για τα παρακολουθούμενα πρόσωπα. Ενώ από την πλευρά της επιτροπής, το ζήτημα έκλεισε με μια συμπληρωματική δήλωση πόθεν έσχες από τον “ξεχασιάρη” βουλευτή.
Ένα τρίτο δέντρο είναι οι αμοιβές του κ. Πάτση από τα ΕΛΤΑ και η εσπευσμένη θυσία του διευθύνοντος συμβούλου των ΕΛΤΑ ως άλλης Ιφιγένειας για να προστατευτούν υψηλότερα ιστάμενα πρόσωπα – εν προκειμένω ο πολιτικός προϊστάμενος των ΕΛΤΑ• όπως ακριβώς ο Κοντολέων αποτέλεσε την Ιφιγένεια που θυσιάστηκε για να προστατεύσει τον πολιτικό προϊστάμενο της ΕΥΠ – δηλαδή τον πρωθυπουργό.
Τέταρτο δέντρο η συνεταιρική σχέση του κ. Πάτση με τη σύζυγο του Υπουργού Δικαιοσύνης σε εταιρεία, την οποία φαίνεται ότι και αυτός ξέχασε κάποιες χρονιές να συμπεριλάβει στο πόθεν έσχες του.
Πέμπτο δέντρο οι πολυσχιδείς σχέσεις του κ. Πάτση (οικογενειακώς…) με τον Μιχάλη Σάλλα της Τράπεζας Πειραιώς (ο πατέρας κοινή εταιρεία διαχείρισης κόκκινων δανείων με την Τράπεζα Πειραιώς, ο γιος στο ΔΣ της ελεγχόμενης από τον Σάλλα Lyktos Participations).
Ένα ακόμα δέντρο (ή σωστότερα κλαδί του πρώτου δέντρου) η δήλωση Πάτση ότι το αρχικό του δελτίο τύπου εκδόθηκε καθ’ υπόδειξη του κυβερνητικού εκπροσώπου. Που – σε συνδυασμό με την υπόθεση Κουκάκη, αλλά και προγενέστερη (ακόμα και της αναφοράς Κουκάκη) αρθρογραφία των εφημερίδων για τον κ. Πάτση και τις δραστηριότητές του – καθιστά απολύτως προφανές ότι η κυβέρνηση γνώριζε. Και ότι ο κ. Πάτσης δεν πλήρωσε με διαγραφή την δραστηριότητά του, αλλά την απροσεξία του που επέτρεψε να πιαστεί με τη γίδα στην πλάτη.
Το πρώτο δάσος που προκύπτει είναι από το συνδυασμό των παραπάνω, αλλά και άλλων δύσοσμων υποθέσεων που έχουν έρθει στην επιφάνεια (από το νόμο περί “επιτελικού κράτους” με τη μεταφορά ΕΥΠ, ΕΡΤ, ΑΠΕ υπό τον προσωπικό έλεγχο Μητσοτάκη ως την περιώνυμη λίστα Πέτσα, από το σκοιλ ελικικού και το μέτζη του νέουκτη ως την κατάργηση της ενοχλητικής εισαγγελίας διαφθοράς, από την υπόθεση Λιγνάδη ως την υπόθεση Μαραβέγια, από τα ΜΑΤ επί παντός και κατά πάντων ως τις σχέσεις του πρωθυπουργικού ανιψιού Δημητριάδη με την ιδιοκτήτη της εταιρείας που εμπορεύεται το Predator, από τη προσχηματική χρήση του Covid για την κατά συρροή παράκαμψη της νομοθεσίας περί δημοσίων συμβάσεων ως την παρακολούθηση Ανδρουλάκη, από την προκλητική παράκαμψη της απόφασης του ΣτΕ για την ιδιωτικοποίηση του νερού ως την καταγγελία του Τέλλογλου για την παρακολούθησή του και άλλα πολλά ων ουκ έστιν αριθμός). Όλα αυτά μαζί συνθέτουν ένα περιβάλλον δυσοσμίας και δυστοπίας• όπου γίνεται πλέον εμφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κυβέρνηση – καλή ή κακή αδιάφορο. Έχουμε να κάνουμε με μια οργανωμένη συμμορία, με οργανωμένο από πριν σχέδιο εφόδου στον κρατικό μηχανισμό αλλά και το δημόσιο χρήμα• η οποία, αφού κατέλαβε το κράτος, το χρησιμοποιεί ως ένα σκοτεινό και αδίστακτο παρακράτος. Ορμπανισμός αλά Ελληνικά σε συνδυασμό με λογική “τι ωραίο πλιάτσικο”…
Το δεύτερο δάσος είναι η ίδια η ουσία της δραστηριότητας του κ. Πάτση, πέρα από τη νομιμότητά της ή μη. Η ίδια η δραστηριότητα της “διαχείρισης κόκκινων δανείων”, δηλαδή της εκποίησης της περιουσίας των πολιτών σε εξευτελιστική τιμή, από τις τράπεζες σε εταιρείες που λειτουργούν όπως οι κατοχικοί μαυραγορίτες. Και το νομικό πλαίσιο που διέπει αυτή τη δραστηριότητα έχει όνομα: λέγεται νόμος 4354/2015. Και ο νόμος αυτός ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2015, όταν όλοι ξέρουμε ποια κυβέρνηση υπήρχε. Τότε που ο Τσακαλώτος επιχειρηματολογούσε ότι δεν είναι λογικό ο οφειλέτης να έχει τη δυνατότητας να αγοράσει αυτός από την Τράπεζα το δάνειό του στην τιμή που θα το αγοράσει το fund.
Όπως η ίδια κυβέρνηση υπήρχε όταν θεσπίστηκαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακινήτων (ν. 4512/2018), αλλά και όταν κατέστη “ιδιώνυμο” αδίκημα η παρεμπόδιση πλειστηριασμών (ν. 4509/2017). (Επί Υπουργού Δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή οι δύο τελευταίοι νόμοι, για να είμαστε δίκαιοι, που τελευταία θυμήθηκε να καταστεί σφόδρα επικριτικός για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ). Σ’ αυτή τη νομοθεσία πάτησαν τα κοράκια τύπου Πάτση και σ’ αυτή τη νομοθεσία πατάει με μεγάλη της ευχαρίστηση η σημερινή κυβερνώσα συμμορία, προχωρώντας στα επόμενα βήματα• την κατάργηση και των τελευταίων εμποδίων και την παροχή πρόσθετων διευκολύνσεων για τα κοράκια των κόκκινων δανείων και των πλειστηριασμών.
Γιατί δεν χάσαμε όλοι τη μνήμη μας…
