Σκέψεις από την συμμετοχή μου στο Συνέδριο της Κ.Ε.Δ.Ε

|||

|||

..

..

..

Της Ζωής Μπακογιάννη*

 

Από την έντυπη Έκφραση 

 

Για πρώτη φορά παρακολούθησα το τακτικό Συνέδριο της Κ.Ε.Δ.Ε, το οποίο φέτος έγινε στο Βόλο, έχοντας προηγουμένως διαβάσει αρκετά για τα θέματα τα οποία είχε να διαπραγματευτεί. Η συζήτηση ήταν πλούσια και ζωντανή. Οι ομιλίες και οι τοποθετήσεις ήταν αξιοσημείωτες, όσες τουλάχιστον μπόρεσα να παρακολουθήσω. Αυτό όμως που, κατά την γνώμη μου, δεν είναι σε σωστή κατεύθυνση, είναι η στάση της μεγάλης πλειοψηφίας του Διοικητικού Συμβουλίου της Κ.Ε.Δ.Ε και του Σώματος να μην θέσει επιτακτικά τα μεγάλα προβλήματα της Αυτοδιοίκησης.

 

Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Αυτοδιοίκηση και αναδείχθηκε από το σύνολο των ομιλητών, είναι η παρακράτηση των πόρων της από το κεντρικό κράτος. Ξεπερνούν τα 3 δις ευρώ το χρόνο και υπολογιζόμενα από το 2011, έχουν υπερβεί το ποσό των 30 δις ευρώ. Αντί λοιπόν να γίνει το αυτονόητο και να διεκδικηθούν τα χρήματα αυτά με αποφασιστικό τρόπο, η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ αρκείται στην λήψη κάποιων περιορισμένων ποσών, τα οποία, υπό προϋποθέσεις κι υπό έγκριση, παρέχουν κάθε φορά οι Υπουργοί . Σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια δεν δίνονται ούτε και αυτά τα ποσά, όπως συνέβη με τα περσινά υποσχεθέντα ύψους 350 εκατ. ευρώ που δεν δόθηκαν και δεν εγγράφηκαν στον φετινό προϋπολογισμό.

 

Συμπερασματικά λοιπόν θα έλεγα οτι, μία Αυτοδιοίκηση η οποία είναι υπό εποπτεία και με παρακρατηθέντες τους πόρους της – χρήματα που της ανήκουν δηλαδή- δεν μπορεί να παίξει σωστά και αποτελεσματικά τον ρόλο της στην σύγχρονη εποχή.

 

*Δικηγόρος, στέλεχος της δημοτικής παράταξης “Δημιουργία Αλληλεγύη” στη Νέα Ιωνία