..
” Να αρθεί τώρα η ασυλία μου και να επισπευθεί η διαδικασία ώστε να μην υπάρξει καμία πιθανότητα παραγραφής” ζήτησε στη Βουλή η πρ. Περιφερειάρχης και νυν βουλεύτρια Ρένα Δούρου
..
“Παίρνω σήμερα το λόγο για να επιχειρηματολογήσω υπέρ της άρσης της βουλευτικής μου ασυλίας, την οποία η ίδια ζήτησα άμεσα από τον αξιότιμο Πρόεδρο της Βουλής, κο Τασούλα, προκειμένου να επισπευσθεί η όλη διαδικασία και να μην υπάρξει καμία καθυστέρηση, κανείς φόβος παραγραφής στην δίκη που είναι σε εξέλιξη για την εθνική τραγωδία στο Μάτι. Το πράττω αυτό με αίσθηση ευθύνης απέναντι στις οικογένειες των θυμάτων και σεβασμό στη μνήμη τους”, παρατήρησε μεταξύ άλλων στη σημερινή της ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής η Ρένα Δούρου, στο πλαίσιο της συζήτησης και λήψης απόφασης, σύμφωνα με τα άρθρα 62 του Συντάγματος και 83 του Κανονισμού της Βουλής, για αίτηση άρσης ασυλίας της. “Η τραγωδία αυτή θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη ψυχή και το μυαλό μου. Γιατί η οδύνη δεν παραγράφεται και δεν μπορεί να παραγραφεί ποτέ”.
..
“Στο πλαίσιο της περιφρούρησης της τιμής και αξιοπρέπειας των μελών του κοινοβουλίου, θα ήθελα το Σώμα να εκφράσει προς το δικαστήριο την προτροπή να εξεταστεί, αν υπάρχει, δικονομικός τρόπος επιτάχυνσης της διαδικασίας ως προς το πρόσωπό μου ώστε να υπάρξει σύντομα η ετυμηγορία του δικαστηρίου”.
..
“Η εθνική τραγωδία που συνέβη στο Μάτι αποτελεί εθνική ντροπή και σηματοδοτεί τη συνολική αποτυχία του πολιτικού συστήματος. Είναι γεγονός ότι το καθ᾽ ύλην αρμόδιο Σώμα ασφαλείας για την καταστολή δασικών πυρκαγιών και διάσωσης των πολιτών, ελέγχεται για το κατά πόσον επιτέλεσε επαρκώς τα καθήκοντά του. Αποτελεί αντικειμενική πολιτική ευθύνη, που πάει μακριά πίσω στο χρόνο, το γεγονός ότι η πολιτεία διαχρονικά δεν εκσυγχρόνισε καταλλήλως το Πυροσβεστικό Σώμα ώστε να έχει ικανή επάρκεια αντιμετώπισης μιας πυρκαγιάς, ακόμη και υπό εξαιρετικά και σπανίως αντίξοες συνθήκες”.
..
“Οφείλαμε όλοι και οφείλουμε να αφήσουμε τη Δικαιοσύνη απερίσπαστη να επιτελέσει την αποστολή της, με την γνωστή διαδικασία, η οποία χρονοβόρα μεν, αλλά διασφαλίζει τους κανόνες της δίκαιης δίκης που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του κράτους δικαίου. Δυστυχώς, κάποιοι πολιτικοί αντίπαλοι και όχι μόνο, χωρίς να γνωρίζουν γεγονότα, ούτε το ακριβές θεσμικό πλαίσιο, καταρρακώνοντας κάθε έννοια του τεκμηρίου αθωότητας, έσπευσαν από τις πρώτες ώρες να με δείξουν με το δάκτυλο ως ένοχη για την τραγωδία”.
..
“Την εποχή εκείνη της αποδόμησης χαρακτήρα και των προσωπικών σε βάρος μου επιθέσεων, επέλεξα συνειδητά να σιωπώ. Παρακολουθούσα τηλεδίκες για μένα χωρίς εμένα. Και αυτό γιατί θεωρούσα ασέβεια προς τα θύματα να σκιαμαχώ από τηλεοπτικού άμβωνος για μια εθνική τραγωδία και έκανα υπομονή, σκεπτόμενη ότι αυτά που έχω να πω, θα τα πω θεσμικά, όταν πρέπει και εκεί που πρέπει, ενώπιον των φυσικών δικαστών. Συμβάλλοντας στο έργο της απόδοσης δικαιοσύνης”.
..
“Παρόλα αυτά, ουδέποτε βγήκα να πω αλλά ούτε καν πέρασε, έστω φευγαλέα από το μυαλό μου, όπως αρκετοί πολιτικοί, που όταν διώκονται ποινικά «κραυγάζουν» ότι δήθεν πρόκειται για πολιτική δίωξη. Γιατί όταν λέμε «σέβομαι την δικαιοσύνη» αυτό ισχύει καθολικά και όχι μόνο όταν μας συμφέρει. Αγογγύστως λοιπόν υπέμενα τον διασυρμό μου, δεν είπα ποτέ ότι κουβαλάω σταυρό μαρτυρίου, ότι είμαι όμηρος της δικαιοσύνης, φράσεις που έχουν ειπωθεί από πολιτικούς τόσες φορές βαθαίνοντας την απόσταση τους από τους πολίτες αυξάνοντας την αναξιοπιστία της πολιτικής απομειώνοντας την αξία ενασχόλησης με τα κοινά με την αριστοτελική έννοια του όρου”.
..
“Είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι η δικαιοσύνη οφείλει να αντιμετωπίζει τα πολιτικά πρόσωπα χωρίς διακρίσεις, όπως ακριβώς όλους τους πολίτες. Ειδικά αν το πολιτικό πρόσωπο προΐσταται μιας συλλογικής οντότητας, η οποία εμπλέκεται σε υπόθεση άδικου αποτελέσματος για πολίτες, είναι μονόδρομος η διαλεύκανση της υπόθεσης από τους φυσικούς δικαστές και δη στο ακροατήριο. Συγκεκριμένα ήταν τόσο μεγάλη η κατασυκοφάντηση μου που ενδεχομένως η οποιαδήποτε απαλλαγή σε προγενέστερο του ακροατηρίου στάδιο θα μπορούσε να υποθάλψει υπόνοιες για ευνοϊκή μεταχείριση. Θεωρώ ότι η απαλλαγή μου στο ακροατήριο αποτελεί την ικανή και αναγκαία συνθήκη για να συνεχίσω να λειτουργώ ως πολιτικός με αξιοπρέπεια. Παρόλο που πιστεύω ότι δεν έκανα ή παρέλειψα κάτι για το οποίο να φοβούμαι την κρίση της δικαιοσύνης, αυτό καμία αξία δεν έχει αν δεν επιβεβαιωθεί από την δικανική κρίση του δικαστηρίου”.
..
“Παρόλα αυτά, ουδέποτε βγήκα να πω αλλά ούτε καν πέρασε, έστω φευγαλέα από το μυαλό μου, όπως αρκετοί πολιτικοί, που όταν διώκονται ποινικά «κραυγάζουν» ότι δήθεν πρόκειται για πολιτική δίωξη. Γιατί όταν λέμε «σέβομαι την δικαιοσύνη» αυτό ισχύει καθολικά και όχι μόνο όταν μας συμφέρει. Αγογγύστως λοιπόν υπέμενα τον διασυρμό μου, δεν είπα ποτέ ότι κουβαλάω σταυρό μαρτυρίου, ότι είμαι όμηρος της δικαιοσύνης, φράσεις που έχουν ειπωθεί από πολιτικούς τόσες φορές βαθαίνοντας την απόσταση τους από τους πολίτες αυξάνοντας την αναξιοπιστία της πολιτικής απομειώνοντας την αξία ενασχόλησης με τα κοινά με την αριστοτελική έννοια του όρου”.
..
“Είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι η δικαιοσύνη οφείλει να αντιμετωπίζει τα πολιτικά πρόσωπα χωρίς διακρίσεις, όπως ακριβώς όλους τους πολίτες. Ειδικά αν το πολιτικό πρόσωπο προΐσταται μιας συλλογικής οντότητας, η οποία εμπλέκεται σε υπόθεση άδικου αποτελέσματος για πολίτες, είναι μονόδρομος η διαλεύκανση της υπόθεσης από τους φυσικούς δικαστές και δη στο ακροατήριο. Συγκεκριμένα ήταν τόσο μεγάλη η κατασυκοφάντηση μου που ενδεχομένως η οποιαδήποτε απαλλαγή σε προγενέστερο του ακροατηρίου στάδιο θα μπορούσε να υποθάλψει υπόνοιες για ευνοϊκή μεταχείριση. Θεωρώ ότι η απαλλαγή μου στο ακροατήριο αποτελεί την ικανή και αναγκαία συνθήκη για να συνεχίσω να λειτουργώ ως πολιτικός με αξιοπρέπεια. Παρόλο που πιστεύω ότι δεν έκανα ή παρέλειψα κάτι για το οποίο να φοβούμαι την κρίση της δικαιοσύνης, αυτό καμία αξία δεν έχει αν δεν επιβεβαιωθεί από την δικανική κρίση του δικαστηρίου”.
