«Καμία μόνη απέναντι στη βία», το σύνθημα του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Αγίας Παρασκευής. Ο Σύλλογος κάνοντας λόγο για αντίστοιχα περιστατικά και στον Δήμο παίρνει την πρωτοβουλία να συγκροτήσει ομάδα στήριξης για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους. Αναφέρει αναλυτικά:
Γνωρίζουμε ότι η έμφυλη βία στον κόσμο της δουλειάς είναι μόνο ένα τμήμα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που υφιστάμεθα και βιώνουμε ως γυναίκες εργαζόμενες, καθώς η ρίζα του προβλήματος είναι η ανισότητα των γυναικών στον καπιταλισμό, και στα βαθιά πρότυπα της πατριαρχίας που αυτός ενστερνίζεται.
Διαπιστώνουμε πως όταν ανοίγονται τέτοια θέματα, τότε ανοίγουν και στόματα και διαθέσεις, τα οποία, όσο στενή και πυκνή συνδικαλιστική σχέση κι αν υπάρχει μεταξύ μας, δεν είχαμε ποτέ συζητήσει και πολύ περισσότερο, δεν είχαμε ποτέ αναλύσει σε βάθος.
Ο νόμος Χατζηδάκη χρησιμοποίησε προσχηματικά και βαθιά υποκριτικά την κύρωση της Σύμβασης 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στον κόσμο της εργασίας, ως ένδειξη ευαισθησίας στα έμφυλα προβλήματα, υλοποιείται με την έκδοση υπουργικών αποφάσεων που αναθέτουν τα ζητήματα της παρενόχλησης και της βίας στην εργοδοσία! Γνωρίζουμε ότι αυτό σημαίνει στην καλύτερη περίπτωση, για εργοδότες με πάνω από 20 εργαζόμενες/ους, διακήρυξη προθέσεων κι ευχών, άμεσα αφομοιώσιμη από τον εργοδοτικό σχεδιασμό και την πολιτική μάρκετινγκ ιδιωτικών εταιρειών που θα αυτοεμφανίζονται ως «παράδεισοι» για να εργάζονται γυναίκες.
Στη σκληρή πραγματικότητα, σε μικρές, μεσαίες, μεγάλες επιχειρήσεις και στο δημόσιο τομέα τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Κυριαρχεί η αντίληψη περί «ίσων ευθυνών θύτη-θύματος» και «κουκουλώματος». Δυστυχώς ο Δήμος μας δεν αποτελεί εξαίρεση, καθώς μας έχουν καταγγελθεί αντίστοιχα περιστατικά!
Ταυτόχρονα διαπιστώνουμε πως στον κόσμο δουλειάς και στα σωματεία τα θέματα της έμφυλης βίας δεν καταλαμβάνουν καμία αξιόλογη θέση και, ενώ για πολλά εργατικά προβλήματα επιδεικνύεται μαχητική στάση, τα συγκεκριμένα είναι αόρατα ή ανύπαρκτα.
Οι γυναίκες χρειάζονται συμπαράσταση και ενδυνάμωση. Πολλές γυναίκες δεν βρίσκουν κανέναν να τις ακούσει.
Πολλές φορές δεν αναγνωρίζεται ο σεξισμός, ως τέτοιος. Μεγάλη δυσκολία προκύπτει για να «σπάσει η σιωπή», γιατί δεν είναι καθόλου απλό το θέμα. Σκέφτονται ότι «θα μπλέξουν», ότι είναι ψυχοφθόρα διαδικασία και πράγματι, είναι. Επιπλέον, σκέφτονται ότι αδίκως θα περάσουν αυτήν τη διαδικασία, αφού συνήθως δεν τιμωρείται κανένας. Ακόμα κι όταν γίνονται καταγγελίες, πολλές φορές αντιμετωπίζονται «ατομικά».
Η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, και των ΛΟΑΤΚΙΑ στους χώρους εργασίας, είναι δουλειά του γυναικείου κινήματος, καθώς και του εργατικού κινήματος.
Ο ΣΕΔΑΠ παίρνει την πρωτοβουλία να θέσει το ζήτημα της έμφυλης βίας και της ανισότητας στο σωματείο μας. Είναι αναγκαίο κι εφικτό, να ανοίξει το ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους δουλειάς από τις ίδιες εργαζόμενες, ν’ απευθύνονται στο σωματείο για στήριξη και για περαιτέρω δράσεις.
Καλούμε τις συναδέλφισσες (και τους συναδέλφους) που θέλουν να ανοίξει, επιτέλους, η συζήτηση για το σεξισμό και τη σεξουαλική παρενόχληση-κακοποίηση στον χώρο που περνάμε πολλές ώρες της ζωής μας, στη δουλειά μας, να βρεθούμε μαζί και να το παλέψουμε!
Κανείς και καμία δεν είναι μόνη!
Ομάδα στήριξης από το ΔΣ του ΣΕΔΑΠ: Χριστίνα Κυριαζή για ΠΑΟΔΑΠ, Γεωργία Κατσιώνη για ΠΑΙΣΔΑΠ, Στέλλα Τζανίνη για υπόλοιπο ΔΗΜΟ
