Ανακοίνωση – καταγγελία του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εργαζομένων ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ
Από τον ΠΑΣΕΚΔΑΠ εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση – καταγγελία:
Πληθαίνουν οι καταγγελίες στον ΠΑΣΕΚΔΑΠ από εργαζόμενους σε δομές ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ των Δήμων της χώρας, για πολύμηνες καθυστερήσεις μισθοδοσίας με την δικαιολογία από μεριάς της εργοδοσίας των “οικονομικών δυσκολιών” ή της “καθυστέρησης χρηματοδότησης” προς τους Δήμους, του Συγχρηματοδοτούμενου Ευρωπαϊκού Προγράμματος “Παιδικής Προστασίας” που όμως συνοδεύονται από μεριάς των Προέδρων Κοινωφελών Δημοτικών Επιχειρήσεων ΝΠΙΔ,ΝΠΔΔ ή ακόμα και Δημάρχων, από ένα κλίμα φόβου και εκβιασμού πρός τους εργαζόμενους για την συνέχιση ή όχι της εργασίας των, για μείωση ωραρίων ή ακόμα και διακοπή των συμβάσεων τους.
Τους καλούν να δεχθούν αδιαμαρτύρητα “μειώσεις ωραρίων -άρα και μειώσεις μισθών- για να σώσουν τις δουλειές τους” με σκοπό να παραμένουν απλήρωτοι για μήνες και να είναι άγνωστο πότε θα γίνει η αποπληρωμή των οφειλόμενων και με ποιο τρόπο, που συνήθως είναι με προκαταβολές μισθοδοσίας (δόσεις).
Και όλα αυτά λόγω της κακοδιαχείρισης τους και της έλλειψης οικονομικής πρόβλεψης για τους μισθούς των εργαζομένων.
Και σαν να μη φτάνουν αυτές οι τριτοκοσμικές καταστάσεις εργασίας, σε άλλους Δήμους ακόμα και μέχρι σήμερα οι Διοικήσεις δεν έχουν προχωρήσει σε υπογραφή συμβάσεων με τους εργαζόμενους, καθιστώντας τους ανασφάλιστους, εκβιάζοντάς τους να δεχτούν συρρίκνωση των εργασιακών τους δικαιωμάτων και με αυτόν τον τρόπο να δεχτούν την απληρωσιά χωρίς καμιά αντίδραση.
Μάλιστα τους απειλούν “να μην μπλέξουν το συνδικάτο”, αλλά να τα “βρούνε μεταξύ τους”.
Σε μια εποχή εργασιακής και κοινωνικής εξαθλίωσης δημοτικές δομές εφαρμόζουν συστήματα ιδιωτικοποίησης προς τους ήδη κακοπληρωμένους εργαζόμενους, χωρίς να στρέφονται προς τους κύριους υπαίτιους που δεν είναι άλλοι από την Κυβέρνηση και την Κυβερνητική πολιτική της λιτότητας που εφαρμόζει.
Και φυσικά ούτε λόγος για πρόσληψη νέου προσωπικού σε όλες τις υποστελεχωμένες δημοτικές δομές, ή την μετατροπή των συμβάσεων ΙΔΟΧ των εργαζομένων σε ΙΔΑΧ.
Τα πιο πρόσφατα παραδείγματα καταγγελιών συνεχιζόμενης απληρωσιάς -που δεν είναι δυστυχώς τα μοναδικά- μας έρχονται από τους Δήμους Ακτίου- Βόνιτσας , Καλαμάτας καθώς και του Δήμου Ζηρού όπου υπάρχει αδικαιολόγητη πολύμηνη καθυστέρηση μισθοδοσίας των υπαλλήλων.
Ο ΠΑΣΕΚΔΑΠ γνωρίζει ότι δεν υπάρχει σήμερα κλάδος ή τομέας εργασίας που δεν έμεινε αλώβητος από την εργοδοτική επίθεση που δεν καταβάλλει τα δεδουλευμένα, που προχωρά σε “ελαστικές σχέσεις εργασίας”, “κούρεμα” μισθών, και “στάση πληρωμών”.
Προειδοποιούμε ότι όλες αυτές οι αντεργατικές πρακτικές και μάλιστα από Δημοτικές Δομές, μας βρίσκουν αντίθετους και θα μας έχουν απέναντι.
Ζητούμε :
-Την άμεση καταβολή ολόκληρου του ποσού των δεδουλευμένων σε όλες κι όλους τους εργαζόμενους στα Δημοτικά ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ της χώρας, από τις Διοικήσεις των Κοινωφελών Δημοτικών Επιχειρήσεων ΝΠΙΔ, ,ΝΠΔΔ Ή Δήμων, ενεργοποιώντας και τον νόμο 4842/2021 – ΦΕΚ 190/Α/13-10-2021,άρθρο 95.
– Να σταματήσουν οι έμμεσοι η άμεσοι εκβιασμοί προς τους εργαζόμενους που διεκδικούν την καταβολή των δεδουλευμένων.
-Να καταγγελθεί η Κυβερνητική πολιτική της υποχρηματοδότησης προς τις κοινωνικές δομές και να υπάρξει συνεχή και συντονισμένη διεκδίκηση από τους Δήμους, ΚΕΔΕ, ΠΟΕ ΟΤΑ ,ΑΔΕΔΥ, για την εξασφάλιση και θεσμοθέτηση σταθερών πόρων από το Κράτος.
-Την επαγρύπνηση όλων των συναδέλφων που όταν έρθουν αντιμέτωποι /ες με τέτοιες πρακτικές να αντισταθούν, να μην φοβηθούν και να μας τις καταγγείλουν.
-Από την Κεντρική Διοίκηση μέσω των ελεγκτικών της αρμόδιων μηχανισμών να πιέσει τις εργοδοσίες να εφαρμόσουν όλου στους νόμους για την έγκαιρη καταβολή μισθών και ειδικότερα τη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, και την διάταξη του άρθρου 655 Α.Κ. που συμπληρώνεται με την 95/1949 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας «περί προστασίας του ημερομισθίου», που κυρώθηκε με το Ν.3248/1955 και έχει αναγκαστικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ.1 της εν λόγω ΔΣΕ, “ο μισθός πρέπει να καταβάλλεται σε τακτά χρονικά διαστήματα (κάθε εβδομάδα-15νθήμερο-μήνα). Τα διαστήματα αυτά αν δεν υπάρχουν άλλες συμφωνίες που να τα καθορίζουν κατά τρόπο ικανοποιητικό, καθορίζονται με την εθνική νομοθεσία ή με συλλογικές συμβάσεις ή με αποφάσεις διαιτησίας.“
