Την προσπάθεια μεταφοράς της διαχείρισης του νερού από τις τοπικές ΔΕΥΑ στην ΕΥΔΑΠ Παγίων καταγγέλλει η Νέα Αριστερά, κάνοντας λόγο για «επικίνδυνη συγκεντρωτική επιλογή» που υπονομεύει τον δημόσιο χαρακτήρα ενός ζωτικού αγαθού.
Με αφορμή πρόσφατη σύσκεψη των υπουργείων Περιβάλλοντος και Εσωτερικών με δημάρχους της Στερεάς Ελλάδας, η Νέα Αριστερά επισημαίνει ότι οι τοπικές κοινωνίες εκφράζουν έντονες αντιδράσεις απέναντι στο κυβερνητικό σχέδιο, το οποίο θεωρούν προάγγελο ιδιωτικοποίησης, απώλειας δημοτικών πόρων και υποβάθμισης της τοπικής διαχείρισης των υδάτων.
Τονίζει πως η πραγματική λύση δεν βρίσκεται στη συγκέντρωση αρμοδιοτήτων, αλλά στην ενίσχυση των υφιστάμενων δημοτικών υπηρεσιών ύδρευσης με προσωπικό, χρηματοδότηση και σύγχρονες υποδομές, διαμηνύοντας ότι η διατήρηση του νερού ως δημόσιου και κοινωνικά ελεγχόμενου αγαθού αποτελεί αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για την προστασία των πολιτών και του περιβάλλοντος.
Αναλυτικά η Νέα Αριστερά σημειώνει:
Ο ρόλος των Δήμων και των Δ.Ε.Υ.Α. δεν είναι απλώς σημαντικός. Είναι αναντικατάστατος.
Στις αρχές Νοεμβρίου 2025 δημοσιοποιήθηκε σύσκεψη του Υπουργού Περιβάλλοντος κ. Παπασταύρου με τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Λιβάνιο, τον διευθύνοντα σύμβουλο της Ε.ΥΔ.Α.Π. και δημάρχους των Νομών Βοιωτίας, Ευβοίας και Φωκίδας, με αντικείμενο την επιχειρούμενη επέκταση της αρμοδιότητας της “Ε.ΥΔ.Α.Π. Παγίων” στους παραπάνω νομούς.
Η σύσκεψη αυτή ανέδειξε για ακόμη μία φορά το βαθύ θεσμικό κυνισμό και την πολιτική προχειρότητα με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει ένα κατεξοχήν ζωτικό δημόσιο αγαθό: το νερό.
Οι δήμαρχοι, εκφράζοντας τις τοπικές κοινωνίες, διατύπωσαν σοβαρές επιφυλάξεις και έντονες αντιδράσεις απέναντι στη σχεδιαζόμενη συγχώνευση των τοπικών υπηρεσιών ύδρευσης με την Ε.ΥΔ.Α.Π. Παγίων, επιφυλάξεις που η κυβέρνηση επιμένει να αγνοεί επιδεικτικά.
Οι ανησυχίες είναι απολύτως τεκμηριωμένες: ορατός o κίνδυνος ιδιωτικοποίησης του νερού, απώλεια ελέγχου κρίσιμων δημοτικών περιουσιακών στοιχείων και συγκεντρωτική διαχείριση των υδατικών πόρων εις βάρος των τοπικών κοινωνιών, της αγροτικής παραγωγής, της τοπικής οικονομίας και της περιβαλλοντικής ισορροπίας. Πρόκειται για πόρους που δεν ανήκουν ούτε στην αγορά ούτε σε κυβερνητικά επιτελεία, αλλά στην κοινωνία.
Η συγχώνευση των Δ.Ε.Υ.Α. με την Ε.ΥΔ.Α.Π. και την Ε.Υ.Α.Θ. αποτελεί ένα εμμονικό, ιδεολογικά φορτισμένο σχέδιο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Εδράζεται αφενός σε μια δογματική νεοφιλελεύθερη αντίληψη συγκεντρωτισμού, όπου τα πάντα υποτάσσονται στη λογική της «αγοράς», και αφετέρου σε έναν επικίνδυνο τεχνοκρατικό αυταρχισμό που αδυνατεί να κατανοήσει την πολυπλοκότητα της πραγματικής διαχείρισης της ύδρευσης.
Δεν πρόκειται για μεταρρύθμιση, αλλά για διοικητική απορρύθμιση, που θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι επιχειρεί να λύσει.
Δεν αντιμετωπίζεται έτσι η λειψυδρία – Χρειάζονται έργα υποδομής
Η κυβέρνηση επικαλείται τη λειψυδρία ως άλλοθι. Πρόκειται για προσχηματικό επιχείρημα. Η λειψυδρία δεν αντιμετωπίζεται με συγχωνεύσεις και αλλαγές λογιστικών σχημάτων, αλλά με σοβαρά έργα υποδομής, στρατηγικό σχεδιασμό, εξοικονόμηση νερού και στήριξη των τοπικών φορέων διαχείρισης. Όλα όσα η κυβέρνηση συστηματικά παραμελεί.
Η διαχρονική και πλέον εκρηκτική υποστελέχωση τόσο της Ε.ΥΔ.Α.Π. και της Ε.Υ.Α.Θ. όσο και των Δ.Ε.Υ.Α. δεν είναι ατύχημα· είναι ευθύνη της κυβέρνησης. Η τεχνογνωσία απαξιώνεται, το εξειδικευμένο προσωπικό εξωθείται στην έξοδο, οι υποδομές γερνούν χωρίς συντήρηση και ο εκσυγχρονισμός παραμένει κενό γράμμα. Και έπειτα, η ίδια κυβέρνηση εμφανίζει τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε ως άλλοθι για συγκεντρωτικές «λύσεις».
Ενώνουμε τη φωνή μας με τα ψηφίσματα των δημοτικών συμβουλίων, των τοπικών κοινωνιών και των επιμελητηρίων, που ξεκάθαρα δηλώνουν ότι η διαχείριση του νερού οφείλει να παραμείνει αποκλειστικά δημόσια και εντός της τοπικής αυτοδιοίκησης, διαφορετικά θα αποτελέσει αντικείμενο μαζικής, έντονης και οργανωμένης κοινωνικής αντίδρασης.
Το μόνο ρεαλιστικό και κοινωνικά αποδεκτό σχέδιο είναι αυτό που προβλέπει ουσιαστική ενίσχυση των υπηρεσιών ύδρευσης με προσωπικό, χρηματοδότηση και σύγχρονες υποδομές: ενεργειακές κοινότητες, εκσυγχρονισμό δικτύων και αντλιοστασίων, μείωση απωλειών, πιστοποίηση παρόχων και ολοκληρωμένο περιβαλλοντικό σχεδιασμό.
Ο μόνος δρόμος που διασφαλίζει όλα τα παραπάνω είναι η αδιαπραγμάτευτη διατήρηση του νερού ως δημόσιου αγαθού: καθολικά προσβάσιμου, κοινωνικά ελεγχόμενου και τοπικά διαχειρίσιμου.
Ο ρόλος των Δήμων και των Δ.Ε.Υ.Α. δεν είναι απλώς σημαντικός. Είναι αναντικατάστατος.»
