Άρθρο του Χάρη Κουγιουμτζόπουλου
Καταρρίπτεται τελικά ο μεγάλος μύθος του πολυδάπανου αριθμού των μονίμων υπαλλήλων του δημοσίου, πάνω στον όποιο στήθηκε μια ολόκληρη ιδεολογία για να ενισχυθεί η τάξη των εργολάβων και να ενισχυθούν βέβαια και οι μίζες των πολιτικών. Παρά την δραματική μείωση των μονίμων υπαλλήλων κατά -19% οι δαπάνες εξαρτημένης εργασίας (συμβασιούχοι) από 21,5 δις το 2015 έφτασε τα 22,5 δις το 2021. Παράλληλα ο δείκτης Government Effectiveness της Παγκόσμιας Τράπεζας έπεσε από το 69,7 στο 60 για την Ελλάδα.
Όμως οι δαπάνες αυξήθηκαν και στον τομέα Προϊόντα και υπηρεσίες από 8,8 δις 2015 στα 10,3 το 2022. Αύξηση δηλαδή για τους εργολάβους με αναθέσεις δημόσιας δαπάνης κατά 17%.
Είναι παγκοσμίως πια γνωστό ότι οι ιδιωτικοποιήσεις και η ανάθεση δημόσιων υπηρεσιών σε ιδιώτες έφεραν καταστροφικό αποτέλεσμα και στο κόστος και στην ποιότητα, και στον περιβαλλοντικό και στον κοινωνικό αντίκτυπο.
Δεν ξέρω τελικά ποιος πραγματικά στραγγάλισε την μεσαία τάξη που πληρώνει και το σημαντικότερο ποσοστό των φόρων αυτής της αύξησης δαπανών και ποιος μπορεί να είναι ευχαριστημένος από αυτήν ιδεολογία.
Η κατασπατάληση και υπερκοστολόγηση των δαπανών του δημοσίου με τις αναθέσεις σε ιδιωτικές εταιρείες έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ. Από την στιγμή που οι φορολογούμενοι έχαψαν το τυράκι του υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα και βρέθηκε η λύση των αναθέσεων, οι πολιτικοί έγιναν πάμπλουτοι μέσω εικονικών δανείων και οι φίλοι τους που τους χρηματοδοτούν ακόμη πλουσιότεροι.
