Το ΜέΡΑ25 τοποθετείται για την καύση των απορριμμάτων
Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, μεσούντος του καλοκαιριού, έθεσε σε σύντομη δημόσια διαβούλευση τη νέα στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για το σχέδιο δημιουργίας δικτύου μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης των απορριμμάτων.
Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση τάσσεται με τους υπερ-εργολάβους και τις ιδιωτικές εταιρίες και ενάντια στην υγεία των πολιτών και τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος.
Μάλλον η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει βαρεθεί να μαζεύει ευρωπρόστιμα για την αδυναμία ορθής ανακύκλωσης και είπε να κάνει πράξη σε όλη τη χώρα το καταστροφικό «πείραμα του Βόλου» το οποίο “δώρισε” στην πόλη την πρωτιά σε μία σωρεία νοσημάτων και νοσοκομειακών εισαγωγών.
Η καύση απορριμμάτων ΔΕΝ είναι ούτε πράσινη οικονομία ούτε βιώσιμη λύση. Αποτελεί μια παρωχημένη πρακτική που έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις σύγχρονες αρχές της περιβαλλοντικής δημόσιας υγείας, της οικονομικής λογικής και της οικολογικής διαχείρισης.
Οι μονάδες καύσης εκπέμπουν τοξικές και καρκινογόνες ουσίες όπως οι διοξίνες και τα φουράνια, καρκινογόνοι παράγοντες που συσσωρεύονται στους ιστούς, τα βαρέα μέταλλα όπως μόλυβδος, κάδμιο, υδράργυρος, τα οποία είναι νευροτοξικά και καρκινογόνα, και τα μικροσωματίδια PM2.5 που διεισδύουν στους πνεύμονες και συνδέονται με αναπνευστικά, καρδιαγγειακά και εγκεφαλικά νοσήματα.
Η καύση απορριμμάτων είναι μία πολύ ακριβή και μη βιώσιμη διαδικασία καθώς έχει υψηλά κατασκευαστικά έξοδα: Η κατασκευή μίας εγκατάστασης καύσης απορριμμάτων απαιτεί επενδύσεις εκατομμυρίων. Η τεχνολογία για τον έλεγχο των ρύπων είναι εξαιρετικά ακριβή στην αγορά και τη συντήρησή της. Η συνεχής λειτουργία, η συντήρηση του πολύπλοκου εξοπλισμού και η ασφαλής διάθεση των τοξικών υποπροϊόντων επιβαρύνουν σημαντικά το οικονομικό κόστος.
Συχνά, αυτά τα εργοστάσια απαιτούν μακροπρόθεσμες και δαπανηρές συμβάσεις με τους δήμους (συνήθως 20-30 έτη) για να εξασφαλίσουν σταθερή ροή απορριμμάτων, «κλειδώνοντας» ουσιαστικά μια περιοχή στην παραγωγή σκουπιδιών, αντί να επενδύσει στη μείωση και την ανακύκλωσή τους. Η ενέργεια που παράγουν είναι συχνά λιγότερη ακριβή από τις ανανεώσιμες πηγές, απαιτώντας επιδοτήσεις.
Σε όλα αυτά, αν υπολογίσουμε και τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, κυρίως από την καύση πλαστικού, στους συμπολίτες μας που διαμένουν κοντά σε αυτές τις μονάδες —οι οποίες τοποθετούνται στρατηγικά σε υποβαθμισμένες περιοχές με κατοίκους χαμηλών εισοδημάτων— τα κόστη είναι δυσθεώρητα.
Η καύση απορριμμάτων είναι διαμετρικά αντίθετη με την Ανακύκλωση και την Κυκλική Οικονομία, ενώ βρίσκεται στην κορυφή των επιλογών της «εύκολης» διαχείρισης απορριμμάτων. Μέσα από την καύση καταστρέφονται οι πολύτιμες πρώτες ύλες της ανακύκλωσης. Οι δύο πρακτικές είναι άμεσα ανταγωνιστικές.
Εν κατακλείδι, η καύση απορριμμάτων είναι μια οχληρή και επικίνδυνη πρακτική λόγω των τοξικών εκπομπών της που απειλούν την ανθρώπινη υγεία και το οικοσύστημα. Είναι ταυτόχρονα μια ακριβή λύση που απαιτεί τεράστιες επενδύσεις και δημιουργεί μακροχρόνιες οικονομικές υποχρεώσεις.
Eίναι ανταγωνιστική με την ανακύκλωση, καθώς καταστρέφει πολύτιμους πόρους και αποθαρρύνει την προώθηση μιας πραγματικής κυκλικής οικονομίας, όπου τα υλικά διατηρούνται σε χρήση για το μεγαλύτερο δυνατό χρονικό διάστημα. Η βιώσιμη λύση δεν βρίσκεται στον καπνό των κλιβάνων, αλλά στη μείωση, την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση των υλικών.
Ως ΜέΡΑ25 λέμε ένα ηχηρό ΟΧΙ στη δημιουργία νέων φαραωνικών μονάδων καύσης αποβλήτων στην Ελλάδα και συντασσόμαστε με το Δυτικό Μετώπο ενάντια στη νέα ΣΜΠΕ.
Οι δίκες και οι αγωγές SLAPP ενάντια των πολιτών στον Βόλο που υπερασπίζονται τη ζωή, την υγεία και το περιβάλλον της περιοχής τους, είναι και η απόδειξη για το τι σημαίνουν τέτοιου είδους επενδύσεις
