Λαϊκή Ενότητα: Κατάργηση Εισφοράς Αλληλεγγύης – Εξαγγελία εμπαιγμός

|||

|||

         Σχόλιο του γραφείο τύπου της Λαϊκής Ενότητας για την πρωθυπουργική εξαγγελία κατάργησης της Εισφοράς Αλληλεγγύης:

 

         Στην ομιλία του ο κ. Μητσοτάκης στη Βουλή μίλησε και για κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης από 1/1/23.

 

         Εκτός από το ότι είμαστε ήδη σε μια μακρά προεκλογική περίοδο και κατά πάσα πιθανότητα μέχρι τότε θα έχουν μεσολαβήσει εκλογές θα πρέπει να γίνει καθαρό ότι δεν μίλησε για την εισφορά αλληλεγγύης που πληρώνουν οι συνταξιούχοι κάθε μήνα από τη σύνταξή τους αλλά για τη φορολογική εισφορά αλληλεγγύης.

 

         Θυμίζουμε ότι εισφορά αλληλεγγύης επιβάλλεται στα εισοδήματα άνω των 12.000 €. Έτσι οι συνταξιούχοι από τη μια μεριά το 66% των οποίων παίρνει σύνταξη κάτω των 1.000 € δεν θα έχει καμία ωφέλεια όπως και όλοι οι εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί που έχουν αντίστοιχους μισθούς. Θυμίζουμε ότι ο κατώτατος μισθός τον οποίο λαμβάνουν περίπου 700.000 μισθωτοί καθορίστηκε στα 714 € μικτά. Επίσης η μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών δημόσιου και ιδιωτικού τομέα δεν έχουν εισόδημα άνω των 12.000 € και δεν έχουν καμία ελάφρυνση. Για το αμέσως επόμενο κλιμάκιο και για εισόδημα από 13.000 μέχρι 20.000 € το χρόνο το όφελος θα ανέλθει ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος από 22 έως 154 € το χρόνο.

 

       Διαβάστε κι αυτό: Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των Πλειστηριασμών: Αποτροπή έξωσης της Ι.Κ. – Η Αλληλεγγύη νίκησε!

 

       Οι μεγάλες διαφορές ξεκινούν από κει και πάνω όπου ελαχιστοποιούνται ή και δεν υπάρχουν καθόλου οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες και οι μικροεπαγγελματίες.

 

Για εισοδήματα από 20.001 μέχρι 30.000 € ποσοστό 5%

Για εισοδήματα από 30.001 μέχρι 40.000 € ποσοστό 6,5%

Για εισοδήματα από 40.001 μέχρι 65.000 € ποσοστό 7,5%

Για εισοδήματα από 65.001 μέχρι 220.000 € ποσοστό 9%

Για εισοδήματα από 220.000 € και άνω ποσοστό 10%.

 

        Έτσι για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι όποιες φοροελεφρύνσεις αφορούν το μεγάλο κεφάλαιο και τα μεγάλα εισοδήματα.

 

        Η φτώχεια που έχει επικρατήσει στην ελληνική κοινωνία απαιτεί μια άλλη πολιτική που στο επίκεντρο θα έχει:

 

  • Την ουσιαστική αύξηση μισθών και συντάξεων
  • Τον έλεγχο της ακρίβειας και των τιμών στα καύσιμα, στην ενέργεια και σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης
  • Την καθιέρωση αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής
  • Την δραστική μείωση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ σε όλα τα είδη Λαϊκής κατανάλωσης, στην ενέργεια και στα καύσιμα
  • Την επιβολή ενοικιοστασίου, το σταμάτημα κατασχέσεων, πλειστηριασμών και εξώσεων σε Λαϊκές κατοικίες
  • Την προώθηση δημόσιων πολιτικών κάλυψης στεγαστικών αναγκών χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούχων, ανέργων, και νέων ζευγαριών.
  • Την επαναφορά του νόμου 1876/90 για τις συλλογικές συμβάσεις και το σεβασμό στο θεσμικό πλαίσιο χωρίς κυβερνητικές παρεμβάσεις όπως πρόσφατα