Άρθρο του Κώστα Ήσυχου, μέλους του Π.Σ. της ΛΑ.Ε. – Ανυπότακτη Αριστερά και πρώην αναπληρωτή υπουργού Άμυνας στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (Ιανουάριος – Αύγουστος 2015)
Η σημερινή πολιτική γεωγραφία της χώρας μας βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία και επιθυμητή στόχευση με τις ορέξεις και τα σχέδια της Ελληνικής ολιγαρχίας και της Νατοϊκής εποπτείας , ταυτόχρονα βρίσκεται σε απόλυτη αναντιστοιχία με την νεολαία, του εργαζόμενους, τους ανέργους, το λαϊκό παράγοντα.
Η ομόφωνη πρόταση της ΛΑΕ, προϊόν της τελευταίας της πανελλαδικής συνδιάσκεψης , της πολιτικής και οργανωτικής της ανασυγκρότησης δεν φιλοδοξεί να την μετατρέψει σε φορέα της μοναδικής επαναστατικής αλήθειας, δρομολογεί το αυτονόητο σε συνθήκες αυξανόμενης πολλαπλής φτωχοποίησης του λαού μας: την ανάγκη να αναστραφεί το συντηρητικό πολιτικό και κοινωνικό κλίμα που εδραιώνεται τα τελευταία χρόνια στην κοινωνία . Την ανάγκη η χώρα να πάψει να μετατρέπεται σε φιλοπόλεμο αμερικανικό νατοϊκό οικόπεδο. Να αγωνιστούμε για μια μεταβατική περίοδο μεγάλης οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής ανακούφισης για τον λαό. Να μειώσουμε και να αφαιρέσουμε την ταξικά , άδικη , εκμεταλλευτική δομή προνομίων της άρχουσας τάξης σε βάρος την πλειοψηφίας του λαού μας. Να εδραιώσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη σε όλους τομείς της εργασίας. Να συγκροτήσουμε πραγματικά δίκαιη και συνολική ποιοτική πολιτική δωρεάν παιδείας και υγείας. Να επιστρέψουμε στο δημόσιο και στον λαό τις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις που συντηρούν την ληστεία σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος και σταθεροποιούν τα υπερκέρδη της ολιγαρχικής δομής εκμετάλλευσης του δημοσίου πλούτου ( ενέργεια, τραπεζικό κεφάλαιο , επικοινωνίες, μεταφορές, Κ.λπ).
Όλα αυτά και πολλά αλλά προτάσσουν σε πρώτη φάση την δημιουργία ενός πανίσχυρου αντιπολιτευτικό ενωτικού προγραμματικού πόλου της εξωκοινοβουλευτικής ριζοσπαστικής αριστεράς και της κοινοβουλευτικής αριστεράς ( ΚΚΕ – ΜΕΡΑ25) .
Την δυνατότητα να συγκροτηθεί ένα ηγεμονικό, ενωτικό κοινωνικό – πολιτικο κίνημα που θα αποτυπώσει μια νέα , δυναμική, αποτελεσματική ενωτική αριστερή αντιπολίτευση απέναντι στην συντηρητική , νατοϊκά προσηλωμένη νέα πολιτική εγχώρια «τρόικα» ( ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ) .
Ρομαντικό αφήγημα ; σίγουρα .
Δύσκολο ; αρκετά .
Αναγκαίο ; απόλυτα !
Δεν είναι η ιστορική στιγμή που επιβάλλει η πολιτική προτεραιότητα να αρθρώνεται μέσα από την ανούσια αντιπαράθεση μεταξύ των πολλών συνιστωσών της αριστεράς , ιδιαίτερα της εξωκοινοβουλευτικής . Αυτή η πραγματικότητα την τοποθέτησε άδικα στην περιθωριοποίηση της από την κεντρική πολιτική σκηνή.
Την έθεσε εκτός κάδρου για τις μάζες που έχουν μια άμεση βασανιστική προτεραιότητα : την εργασιακή αξιοπρέπεια και την επιβίωση. Δεν αρνούμαστε την μεγάλη προσφορά της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς σε δύσκολες ιστορικές συγκυρίες , την ετοιμότητα της να οργανώνει, να δρα , να παρεμβαίνει στα κινήματα ενάντια στην αστυνομική βία και καταστολή, στον αντιφασιστικό της διαρκή αγώνα , στην φοιτητική ζωη δεκάδων χιλιάδων νέων, στην αντιρατσιστική της φιλοσοφία και δράση. Στην πολιτιστική της δράση. Αυτά και πολλά αλλά της δίνουν το δικαίωμα να αναβαθμίσει την ενωτική της παρουσία στην κινηματική της, ποιοτική στόχευση . Αυτή η πλούσια , θετικότατη πραγματικότητα δυστυχώς δεν συμβαδίζει με τις πολιτικές της πρωτοβουλίες σε πρακτικό επίπεδο . Αναγνωρίζουμε και θεωρούμε σημαντικότατη κατάκτηση στην συγκρότηση της πρωτοβουλίας για την ενότητα και δράση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Τα πρώτα της βήματα επηρέασαν δυναμικά πολλές και πολλούς ανένταχτους του αριστερού χώρου. Η συνέχεια ξαναέφερε αδυναμίες που μπορούμε ολοι να ξεπεράσουμε.
Μια τέτοια ενωτική πρωτοβουλία όφειλαν να πάρουν οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς ( ΚΚΕ- ΜΕΡΑ25) απαλλαγμένες από λογικές ηγεμονισμού κι ατομικών προσχωρήσεων , τις οποίες μέχρι τώρα η κάθε μια , για τους δικούς της λόγους δεν έχουν πάρει. Έχουν και αυτές οι δυνάμεις τις επιλογές τους και τις αντίστοιχες θετικές και αρνητικές ευθύνες.
Η σημερινή πολιτική συγκυρία που χειραγωγείται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ που επιλέγουν τα «πρωτοσέλιδα» , που θέτουν την δίκη τους δήθεν ενημερωτική ατζέντα και όχι τις ανάγκες του λαού , μας αναγκάζουν να δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Να δημιουργήσουμε , να πρωτοστατήσουμε στην αγωνιστική , διεκδικητική ατζέντα των λαϊκών απαιτήσεων. Αυτή η περίοδος μας θέτει να αναλογιστούμε την διαφορά της χρήσιμης , ενωτικής και μαχητικής αριστεράς από την αριστερά της διχόνοιας , του ακατάπαυστου βερμπαλισμού, των πολλαπλών παράλληλων δρόμων χωρίς ενιαία τακτική και στρατηγική , έστω στα ελάχιστα και κυρίαρχα ζητήματα, και την αναποτελεσματική της διαδρομή το τελευταίο διάστημα .
Η «εικονική» κυριαρχία των συστημικών κομμάτων μπορεί να αποδυναμωθεί ουσιαστικά με ένα ενωτικό, ισχυρό, αντιπολιτευτικό πόλο που θα αναζητεί μικρές και μεγάλες νίκες προς όφελος του λαού , με τον λαό πρωταγωνιστή . Αυτή η μεταβατική ιστορική περίοδος μπορεί να επαναφέρει τα οράματα , τους αγώνες της αριστεράς στο προσκήνιο. Ολοι πρέπει να συνεισφέρουμε σε αυτή την τεράστια πρόκληση , ώστε να επιβραδύνουμε και να σταματήσουμε την συστημική λαίλαπα που αναγκάζει τον λαό να επιλέγει « αναγκαίους συμβιβασμούς » που διαιωνίζουν την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική κυριαρχία στις συνειδήσεις των πολλών.
Όπως ένας πετυχημένος θεατρικός συγγραφέας της Αργεντινής έθεσε στον τίτλο ενός άκρως πετυχημένου έργο του τελευταία : Pedro Saborido: «Δεν ζεις στον καπιταλισμό, ο καπιταλισμός ζει μέσα σου».
Η απέραντη, απερίγραπτη δυναμική της ενότητας έχει αποδείξει ιστορικά ότι οι «μειοψηφίες» μεγαλουργούν όταν εκφράζονται στην σωστή ιστορική στιγμή , την σωστή συγκυρία που απαντά πρακτικά στον πόθο των πολλών. Οι λεγόμενες πλειοψηφίες που κυβερνούν πάντα ήταν και είναι σε ξύλινα «ποδάρια» . Το γνωρίζουν . Τώρα αναζητούν «συμμαχικές φόρμουλες» για να συνεχιστούν όλα όπως ήταν χωρίς ανατροπές αλλά μόνο «πλαστικό – χειρουργικές» διορθώσεις στην διαχείριση, με πομπώδεις «φραστικές συγκρούσεις» που δεν αλλάζουν το σενάριο…. Γιαυτο έχουν ανάγκη την υποκρισία, την βία , τα προεκλογικά «ψυχούλα» που γίνονται ανέκδοτα στην καθημερινότητα του λαού.
Τώρα είναι η ώρα να αμφισβητήσουμε με νικηφόρες προγραμματικές προτάσεις και ανάλογη δράση τους ρόλους τους και τον ρόλο μας. Μόνο που εμείς δεν λογαριάζουμε θυσίες. Η ηθική μας , η ιδεολογική μας διαδρομή έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον . Το ξέρουν και το ξέρουμε . Ας αξιοποιήσουμε όλοι μαζί τα ακαταμάχητα πλεονεκτήματα μας.
Εξάλλου από τα πρόσφατα εκλογικά παραδείγματα πλατιών εκλογικών επιτυχιών στην Λατ. Αμερική , τονίζουμε τις πλατιές προγραμματικές συμμαχίες σε κινηματικό και πολιτικό επίπεδο που έθεσαν τεράστιες μάζες σε πρωταγωνιστικό ρόλο, όπου η ευρεία συμμαχία της ριζοσπαστικής, αντιμπεριαλιστικής, αλληλέγγυας αριστεράς έδωσε νέα πνοή σε πλανητικό επίπεδο σε όλη την αριστερά. Ταυτόχρονα η υπέρβαση δευτερευόντων διαφορών της γαλλικής αριστεράς έδωσαν στον Ζαν- Λυκ Μελανσόν και το ενωτικό του πρόγραμμα πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια Ε.Ε. αφυδατωμένη από αριστερό ριζοσπαστισμό.
Υπάρχουν παραδείγματα θετικά όπως προαναφέραμε αλλά και αρνητικά όπως αυτό της Ιταλίας, όπου η αριστερά βρέθηκε σε εκλογική τριχοτόμηση, γεγονός που έφερε την ιταλική Ακροδεξιά στην εξουσία.
Υπάρχουν δρόμοι νικηφόροι και επιλογές ήττας και περιθωριοποίησης . Οι επιλογές είναι όλων μας .
