Ουσιαστική τοποθέτηση από την Φραγκίσκα Μεγαλούδη στο γιατί επιμένει στον πόλεμο μέχρι τέλους ο Μακρόν!
..
Νομίζω αξίζει να ενώσουμε τις τελείες και να δούμε πώς συνδέονται οι πόλεμοι μεταξύ τους – και κυρίως πώς το Σαχέλ και όσα έγιναν εκεί επηρεάζουν ακόμη και την ειρήνη στην Ουκρανία. Σε όποιον κάνει εντύπωση γιατί ο Μακρόν έχει ξεσπαθώσει και επιμένει μανιωδώς να στείλει η ΕΕ «αποτρεπτική δύναμη» στην Ουκρανία (οι περίφημες “μπότες στο έδαφος”), με τη Γαλλία να διεκδικεί πρωτεύοντα ρόλο, υπάρχει μια πολύ καλή εξήγηση:
Οι Γάλλοι είχαν περίπου 4.500 στρατιώτες στο Σαχέλ – 1.000 στο Μάλι, 400 στη Μπουρκίνα Φάσο, 1.500 στο Νίγηρα, 1.000 στο Τσαντ και 350 στη Σενεγάλη. Μαζί τους πήγαιναν πακέτο συμβόλαια με γαλλικές κατασκευαστικές εταιρείες για βάσεις, προγράμματα εκπαίδευσης, τεχνικούς για τα συστήματα, βοηθητικό προσωπικό και φυσικά συμβόλαια όπλων. Όλα αυτά, από το 2022 ως τον Ιούλιο του 2025, τελείωσαν – και μαζί τους κόπηκαν και οι δουλειές, και τα προγράμματα.
Τώρα τους έμεινε μόνο το Τζιμπουτί ως τελευταίο οχυρό, και σε μικρότερο βαθμό η Γκαμπόν και η Ακτή Ελεφαντοστού (κι εκεί όμως με τις εκλογές να έρχονται, τίποτα δεν είναι σίγουρο). Η Γαλλία έχασε την καρδιά του Σαχέλ και η σκληρή αλήθεια είναι ότι την έχασε από τη Ρωσία.
Ο Μακρόν ηττήθηκε από τον Πούτιν σε όλα τα επίπεδα, σε χώρες νευραλγικής σημασίας για τη γαλλική οικονομία (δεν σχολιάζω εδώ το ρόλο της Ρωσίας, απλώς καταγράφω τα γεγονότα).
Κάτι λοιπόν πρέπει να κάνει με τα στρατεύματα που επέστρεψαν στη Γαλλία και προσπαθεί εναγωνίως να τα διοχετεύσει όπου μπορεί. Κάποιους έστειλε στον Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό, κάποιους στη Βόρεια Αφρική. Όμως η απώλεια του Σαχέλ ως «πεδίου αποστολής» αφήνει χιλιάδες στρατιώτες, αξιωματικούς και στρατιωτικές δομές χωρίς ρόλο. Επομένως έχει κάθε συμφέρον να παρουσιάσει τη Γαλλία ως σκληροπυρηνικό υπερασπιστή της Ουκρανίας.
Ο Μακρόν έχει εξελιχθεί σε πρώτης τάξης “γεράκι” του πολέμου και είναι ο πρώτος δυτικός ηγέτης που πρότεινε ανοιχτά την αποστολή ευρωπαϊκών στρατευμάτων στο έδαφος της Ουκρανίας, έστω και μόνο για εκπαίδευση ή υποστηρικτικούς ρόλους. Με την πλειοψηφία της Δυτικής Αφρικής να διώχνει τη Γαλλία, η Ουκρανία γίνεται το νέο πεδίο όπου το Παρίσι μπορεί να αποδείξει ότι εξακολουθεί να είναι παγκόσμια στρατιωτική δύναμη.
Έτσι, μέσω ΝΑΤΟ και διμερών συμφωνιών, θα μπορέσει να ξεφορτωθεί και τα όπλα που του έχουν περισσέψει, να εκπαιδεύσει αυτή τη φορά τους Ουκρανούς και να μη συνεχίζει να πληρώνει άδικα τους μισθούς των στρατιωτών που εκπαίδευε και δοκίμαζε τόσα χρόνια στη Δυτική Αφρική. Η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία είναι για τον Μακρόν –και όχι μόνο– θέμα επιβίωσης: είναι το πεδίο που θα κρατήσει ζωντανή τη γαλλική πολεμική μηχανή, η οποία απλά δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά μια ειρήνη πλέον.
Γι’ αυτό ο Μακρόν θα υπερασπιστεί την Ουκρανία μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό.
