Συνεχίζοντας την προετοιμασία για την απεργία των εκπαιδευτικών στις 23 Οκτωβρίου ο ΣΕΠΕ «Γ. Σεφέρης» ενημερώνει με επιστολή του γονείς για τα αιτήματα της απεργίας.
Συγκεκριμένα ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών αναφέρει:
«Την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου οι εκπαιδευτικοί του Συλλόγου μας Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ και θέλουμε να απευθυνθούμε σε εσάς για να σας επικοινωνήσουμε τους λόγους, τις αγωνίες και τις ανησυχίες που μας έχουν ξεσηκώσει.
Γνωρίζετε ότι απεργώντας, θυσιάζουμε το ημερομίσθιό μας σε καιρούς και συνθήκες πάρα πολύ δύσκολες για όλους. Ίσως θα έχετε ακούσει ότι κι εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε χάσει πάνω από 6 (!) μισθούς στις συνολικές ετήσιες απολαβές μας τα τελευταία χρόνια, περίπου το 40% του μισθού μας. Ένας νεοδιόριστος/η, χωρίς τέκνα, αμείβεται με 776 ευρώ και οι αναπληρωτές με 950 περίπου ευρώ για κάποιους μήνες τον χρόνο, γυρνώντας σε όλη την Ελλάδα, ενώ ο μέσος μισθός είναι 1.100 ευρώ. Κι όμως το κάνουμε με τον νου και την καρδιά μας! Και θα το ξανακάνουμε αν χρειαστεί. Όχι για να πάμε να πιούμε καφέ, αλλά για να διαδηλώσουμε και να βγάλουμε από τους τέσσερις τοίχους του σχολείου αυτά που καίνε πιστεύουμε όλους μας. Γιατί αφορά τα παιδιά μας και αυτό που με κόπο και κόστος έχουμε σπουδάσει και αγαπάμε.
Η αλήθεια λοιπόν είναι πως και φέτος οι ανάγκες όλων μας, μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών αντιμετωπίζονται και από αυτή την κυβέρνηση ως κόστος που πρέπει να περικοπεί. Γι’ αυτό θα δείτε να βρισκόμαστε στα τέλη Οκτώβρη, αλλά να μην μπορεί σε κάποια σχολεία να αναπτυχθεί πλήρες πρόγραμμα ή να μη στηρίζονται οι μαθητές μας που έχουν ανάγκη από εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης, από Ειδικό Βοηθητικό ή Εκπαιδευτικό Προσωπικό μιας και η «κανονικότητα» των χιλιάδων κενών είναι και πάλι εδώ.
Βλέπετε τα παιδιά να στοιβάζονται σε τάξεις-θηρία των 25 και πλέον μαθητών, σε αρκετά σχολεία σε κοντέινερς, γιατί προκειμένου να μειώσει τους εκπαιδευτικούς η κυβέρνηση αποφάσισε να συγχωνεύσει, δηλαδή να κλείσει περίπου 1.000 τμήματα σε όλη τη χώρα. Δε δίστασε ακόμα και να μετακινήσει μικρά παιδιά μακριά από τη γειτονιά, το χωριό, τους φίλους, το κοινωνικό τους περιβάλλον.
Μας βλέπετε μαζί με τα παιδιά σας στα ίδια παλιά, ασυντήρητα και σε πολλές περιπτώσεις ακατάλληλα σχολικά κτίρια σε κάποιες γειτονιές, σε ασφυκτικά μικρές αίθουσες-κλουβιά, όπου καθημερινά θα τρέμουμε μην πέσει ο σοβάς, η πόρτα, το τζάμι, μη μετρήσουμε ακόμα ένα ατύχημα μέσα στα σχολεία μας. Σε κτήρια που δεν έχουν ελεγχθεί (προσεισμικός, ηλεκτρολογικός έλεγχος κλπ) και φυσικά στην πλειοψηφία τους χωρίς γυμναστήρια, βιβλιοθήκες, αίθουσες εκδηλώσεων ή εργαστήρια. Στις αγωνίες μας να προσθέσουμε και αυτή για την άφαντη οικονομική στήριξη μέχρι τώρα, μετά από την κατάργηση των σχολικών επιτροπών, την άφαντη χαρτική ύλη και τα ανύπαρκτα καθαριστικά .
Παράλληλα, τα εργαλεία που μας δίνει το υπουργείο Παιδείας για να δουλέψουμε αφορούν σε βιβλία και αναλυτικά προγράμματα, που βαφτίζοντας το παλιό και παρωχημένο «πρόοδο», προσφέρουν απλόχερα αποσπασματικές και εφήμερες γνώσεις σε βάρος της ολόπλευρης μόρφωσης που έχουν ανάγκη όλα τα παιδιά.
Θα συζητήσετε ακόμα με τους συναδέλφους μας για τον καθημερινό αγώνα που δίνουν για τη μόρφωση των παιδιών σας σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, αφού για όλους τους εκπαιδευτικούς, ο γρίφος της επιβίωσης είναι εξαιρετικά δυσεπίλυτος, όπως γνωρίζουμε ότι είναι για τους περισσότερους και από εσάς που χτυπιέστε εξίσου από το κύμα ακρίβειας. Με τους πενιχρούς μισθούς που αναφέραμε παραπάνω πρέπει κάθε εκπαιδευτικός τον μήνα να πληρώσει το ενοίκιο (αν βρει σπίτι), το ρεύμα, το νερό, την τροφή και τη μετακίνησή του και παράλληλα να προετοιμάσει το μάθημά του, να εμβαθύνει στην επιστήμη του, να επιτελέσει απρόσκοπτα τον παιδαγωγικό του ρόλο, ψάχνοντας δεύτερη ή τρίτη δουλειά για να βγει ο μήνας.
Τέλος, θα δείτε συναδέλφους μας να διώκονται πειθαρχικά από το υπουργείο και τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, επειδή εδώ και τέσσερα χρόνια όλος ο κλάδος δίνει έναν περήφανο αγώνα ενάντια στον κυβερνητικό σχεδιασμό που θέλει τα σχολεία, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί να διαχωρίζονται και να κατηγοριοποιούνται με όρους επιχειρήσεων, απαιτώντας από εμάς να σκύψουμε το κεφάλι και από εσάς να βάλετε ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Για όλα αυτά και για πολλά ακόμη, που οι λίγες σειρές μιας επιστολής δε μας επιτρέπουν να αναλύσουμε, καλούμε εσάς τους γονείς, με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινά προβλήματα αλλά και την κοινή μας, την πιο σπουδαία έγνοια, το παιδί, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να συντονίσουμε τα βήματά μας και να δώσουμε ΜΑΖΙ τον πιο δύσκολο αλλά και όμορφο αγώνα για το σχολείο, τη ζωή και τη μόρφωση που αξίζουμε και έχουμε ανάγκη εμείς και τα παιδιά μας.»
