Γράφει ο Δημήτρης Τσεκούρας
Ήδη από τις πρώτες ώρες του καλέσματος των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών είχε αρχίσει να φαίνεται πως κάτι μεγάλο θα συνέβαινε το πρωί της Κυριακής. Τα social media πήραν αμέσως «φωτιά» και τα καλέσματα άρχισαν να ξεπηδούν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας καθώς και σε δεκάδες πόλεις του εξωτερικού. Παρά την σιωπή από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ήταν σαφές πως ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι και η ελληνική κοινωνία θα έδινε το παρών διεκδικώντας το «οξυγόνο» της.

Κι έτσι έγινε. Πολύ πριν τις 12 οι δρόμοι είχαν αρχίσει να γεμίζουν από κόσμο. Οι συρμοί του μετρό και οι σταθμοί όσο έφτανε η ώρα της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα γέμιζαν ασφυκτικά, με τον κόσμο να ανταποκρίνεται κατά χιλιάδες στο κάλεσμα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών.

Στο βήμα συγγενείς θύματος των Τεμπών
Μπροστά από τα σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος είχε στηθεί η εξέδρα της εκδήλωσης των συγγενών, ενώ σε όλο το μήκος της Λεωφόρου Αμαλίας βρίσκονταν τα πανό των σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων και οργανώσεων που έδωσαν το παρών. Ο κόσμος απλωνόταν μέχρι το Ζάππειο από τη μία και μέχρι τον σταθμό Πανεπιστήμιο από την άλλη πλευρά. Η αστυνομία αρχικά είχε τοποθετήσει κλούβες επί της Βασιλίσσης Σοφίας, τις οποίες στη συνέχεια απομάκρυνε γιατί η προσέλευση των πολιτών όλο και μεγάλωνε. Όλοι οι δρόμοι περιμετρικά της πλατείας ήταν γεμάτοι, ενώ ο κόσμος απλωνόταν στα στενά προς Μοναστηράκι καθώς και επί της Σταδίου. Αναπόφευκτα πολλοί θυμήθηκαν τις μεγάλες αντιμνημονιακές διαδηλώσεις του 2012 καθώς και τις διαδηλώσεις για το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2015.

Οι ομιλίες των συγγενών των θυμάτων, όπως ήταν λογικό, συγκίνησαν τους χιλιάδες που βρίσκονταν στο πάνω μέρος της πλατείας, καθώς ο ήχος δεν έφτανε να καλύψει όλο το Σύνταγμα. Κατά διαστήματα τα τραγούδια της συναυλίας στο Καλλιμάρμαρο και οι μαρτυρίες των συγγενών διακόπτονταν από τα χειροκροτήματα και τα συνθήματα των συγκεντρωμένων. «Δολοφόνοι-δολοφόνοι», «το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή», «δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί», μερικά από τα συνθήματα των διαδηλωτών.

«Η πιο μαφιόζικη επιχείρηση – Κανένα έγκλημα χωρίς τιμωρία»
«Αυτό που συνέβη μετά τη σύγκρουση ξεπερνά κάθε προσδοκία (…). Η κοινωνία παρακολούθησε την πιο μαφιόζικη επιχείρηση εξαφάνισης στοιχείων. Ακούσαμε ότι όλα οφείλονται σε ανθρώπινο λάθος. Και 3 εβδομάδες μετά δηλώθηκε επίσημα πως τίποτα παράνομο δεν μετέφερε το φορτηγό», δήλωσε μεταξύ άλλων η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών, με αφορμή την κατάθεση του πορίσματος από τον εμπειρογνώμονα των οικογενειών που αναφέρει πως 30 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τη φωτιά που ξέσπασε από το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας.

«Η φωνή μας λέει ένα πράγμα: κανένα έγκλημα δεν θα μείνει χωρίς τιμωρία ποτέ ξανά», είπε χαρακτηριστικά, την ώρα που από κάτω βρίσκονταν η Μάγδα Φύσσα, η μητέρα της δολοφημένης Ερατώς, ενώ στο πλήθος υπήρχαν αρκετές παλαιστινιακές σημαίες καθώς και πλακάτ για το ναυάγιο της Πύλου.

Πλακάτ για το ναυάγιο της Πύλου
«Η θλίψη μας θα γίνει οργή και η οργή θα γίνει ποτάμι και θα πνίξει όλους τους ενόχους»
Ξεχωριστή η παρουσία των χιλιάδων φοιτητών στο Σύνταγμα που φώναξαν για όσους χάθηκαν, γνωρίζοντας πως ο καθένας και η καθεμία θα μπορούσε να ήταν σε εκείνο το τρένο. «Εμείς ως νέα γενιά είδαμε τους εαυτούς μας στα παιδιά που σκοτώθηκαν. Πόσες ελπίδες, πόσα όνειρα, πόση δίψα για ζωή μπορεί μια εγκληματική πολιτική να κάνει συντρίμμια σε λίγα λεπτά», δήλωσε η Έλλη Πιπερίδη, φοιτήτρια Νομικής. Τόνισε πως πρόκειται για ένα «επαναλαμβανόμενο έγκλημα. Διότι αφήνεται ατιμώρητο. Και όσο μένει ατιμώρητο, τα παιδιά που σκοτώθηκαν, δολοφονούνται ξανά και ξανά. Δολοφονούνται οι οικογένειες τους».

Φοιτήτριες γράφουν τα ονόματα των θυμάτων μπροστά από τη Βουλή
«Τα επιχειρηματικά συμφέροντα, το αδηφάγο σύστημα, η κυβέρνηση, όλοι αυτοί που ευθύνονται για την απώλεια των 57 ανθρώπων μας, πρέπει να πληρώσουν», σημείωσε και κατέληξε λέγοντας: «Ας το βάλλουν καλά στο μυαλό τους: όσο περισσότερα εμπόδια βάζουν στην αλήθεια και τη δικαιοσύνη, τόσο περισσότερο θα τους τυφλώσει όταν λάμψει».

Χαρτόνια φοιτητών που γράφουν «Δεν έχω οξυγόνο»
Το παρών έδωσαν και οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο, που έχασαν και αυτοί 11 συναδέλφους τους. «Αυτή η πολιτική είναι ακόμα εδώ και προκαλεί ακόμα περισσότερα εγκλήματα», είπε η Κυριακή Εξερτζή, υπενθυμίζοντας τα καθημερινά προβλήματα των μέσων μαζικής μεταφοράς. Παραμένει άλλωστε και το αίτημα των σωματείων για εθνικοποίηση του σιδηροδρόμου, ασφαλείς και σύγχρονες μεταφορές.

Μαθήτρια λυκείου στο βήμα της εκδήλωσης
Λίγο μετά τις 2 η εκδήλωση των συγγενών ολοκληρώθηκε, με τους ίδιους να ζητούν από τον κόσμο να αποχωρήσει με ηρεμία από την πλατεία Συντάγματος, που ήταν γεμάτη ακόμα ασφυκτικά. Παρ’ όλα αυτά, και παρά τα επεισόδια και την επίθεση της αστυνομίας στην κάτω πλευρά της πλατείας, αρκετοί παρέμειναν για πολλή ώρα ακόμα στο σημείο, δείχνοντας τη διάθεση οι κινητοποιήσεις να συνεχιστούν και το επόμενο διάστημα.

Όπως τόνισε και ο Παύλος Ασλανίδης, πατέρας του 26χρονου Δημήτρη, θύματος της τραγωδίας στα Τέμπη, το θέμα πλέον έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις προκαλώντας και διεθνές ενδιαφέρον. Είναι σαφές πως η χθεσινή ημέρα και η αταλάντευτη στάση των συγγενών έθεσαν το αίτημα για δικαιοσύνη και διαλεύκανση της υπόθεσης στο επίκεντρο και πλέον κανείς δεν μπορεί να τα παραβλέψει. Ενδεχομένως, όμως, όπως ανέφερε και το editorial της Έκφρασης (22.01.2025), το σύνθημα «δεν έχω οξυγόνο» και η λαοθάλασσα σε όλη τη χώρα να συμπυκνώνει τις αγωνίες και τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Πλακάτ με το όνομα και την ηλικία θύματος των Τεμπών