Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων από την έναρξη λειτουργίας του – Ανακοίνωση της Εναλλακτικής Δράσης για Ποιότητα Ζωής
Από την Εναλλακτική Δράση για Ποιότητα Ζωής εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση:
Σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από την αυτοδιαχείριση και την ανάγκη εφαρμογής της, σαν απάντηση στα αδιέξοδα, που έχει συσσωρεύσει η ιδιωτικοποίηση και των παραλιών, εξελίχθηκε η εκδήλωση που οργάνωσε τη Δευτέρα 4 Ιουλίου η Εναλλακτική Δράση, με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από το ξεκίνημα του αυτοδιαχειριζόμενου κάμπινγκ στη Βούλα. Και παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξε η αναμενόμενη προσέλευση κόσμου η συζήτηση είχε τόσο ενδιαφέρον, ώστε ξεπέρασε τις τρεις ώρες
Την εκδήλωση άνοιξε ο Μάκης Σταύρου, παρουσιάζοντας το περιεχόμενο του βιβλίου «2012-2022-Δέκα χρόνια αυτοδιαχειριζόμενο κάμπινγκ Βούλας», που πρόσφατα εξέδωσε η Εναλλακτική Δράση. Στη συνέχεια μίλησαν οι εκπρόσωποι τριών πολύ σημαντικών εγχειρημάτων αυτοδιαχείρισης, ο Κώστας Χαριτάκης από το αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, ο Κυριάκος Μπάνος, από το αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ και ο Νίκος Κοτσελόπουλος, από το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου, ενώ τον συντονισμό έκανε η Έφη Αγγλοπούλου, γραμματέας της Εναλλακτικής Δράσης.
Στην τοποθέτησή του για την παρουσίαση του βιβλίου ο Μάκης Σταύρου επεσήμανε ότι η ιδέα του ανοίγματος του πρώην κάμπινγκ της Βούλας και της διαχείρισής του από τους ίδιους τους πολίτες, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Οι συλλογικότητες και οι πολίτες που αγωνιζόμασταν επί πολλά χρόνια για την προστασία των ελεύθερων δημόσιων χώρων και, ιδιαίτερα οι συλλογικότητες που λειτουργούμε στους δήμους του παραλιακού μετώπου του Σαρωνικού, επανειλημμένα είχαμε συζητήσει για το πώς θα μπορούσαμε αποτελεσματικά να προστατεύσουμε τις παραλίες και να τις διατηρήσουμε σαν δημόσιους κοινόχρηστους χώρους με ελεύθερη πρόσβαση για όλους τους ανθρώπους, όπως το Σύνταγμα ορίζει. Γιατί διαπιστώναμε ότι παρά τους πολύμορφους αγώνες που κάναμε, τόσο οι συλλογικότητες σε κάθε παραλιακό δήμο, όσο και συντονισμένα μέσα από το Δίκτυο Προστασίας του Σαρωνικού η ιδιωτικοποίηση των παραλιών και η αποχώρησή τους σε «επενδυτικούς» ομίλους συνεχώς επεκτείνοταν σε όλη την ακτογραμμή του Σαρωνικού.
Το 2012 μάλιστα η μνημονιακή κυβέρνηση «εθνικής ευθύνης» (ΝΔ,ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ), με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά αποφάσισε να εκποιήσει σε κερδοσκόπους «επενδυτές» ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο, από τον Πειραιά μέχρι το Σούνιο, μαζί με τις υποδομές (παραλίες, λιμάνια, μαρίνες κ.ά.) και να δημιουργη\ήσει την «Αθηναϊκή Ριβιέρα». Την ίδια πολιτική συνέχισε, παίρνοντας την σκυτάλη από την κυβέρνηση Σαμαρά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κάνοντας -παρά τις περί του αντιθέτου προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ- τις πιο μεγαλες ιδιωτικοποιήσεις, όπως του π. αεροδρομίου του Ελληνικού στην Lamda Development, του λιμανιού του Πειραιά στην Cosco και της χερσονήσου της Βουλιαγμένης με το δάσος του Καβουρίου στην Jermyn Real Estate, κάτι που κατά την άποψή μας, δύσκολα θα μπορούσε τότε να κάνει μόνη της η Νέα Δημοκρατία. Την ίδια πολιτική της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας συνεχίζει σήμερα η Νέα Δημοκρατία και μάλιστα, όπως υποστηρίζει, εφαρμόζει τους νόμους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Το ενδιαφέρον μάλιστα είναι ότι όλες οι κυβερνήσεις, που εκποιούν τη δημόσια περιουσία προβάλλουν το ίδιο επιχείρημα ότι, δηλαδή, το κάνουν για να …σώσουν την πατρίδα!!!
Σαν Εναλλακτική Δράση, μέσα από τους αγώνες που κάναμε, διαπιστώναμε ότι τα κόμματα «δεξιά» και «αριστερά» υποκλίνονται στην «ανάπτυξη» -τώρα μάλιστα τη βαφτίζουν «πράσινη»-, και επομένως ακολουθούν την ίδια πολιτική λεηλασίας του δημόσιου πλούτου και, βέβαια των παραλιών. Παράλληλα, με τη συμμετοχή μας στα μεγάλα κινήματα της Πλατείας Συντάγματος το 2011 και το 2012, που ανέδειξαν την ανάγκη της αποφασιστικής και αδιαμεσολάβητης συμμετοχής των πολιτών σε όλα τα ζητήματα που μας αφορούν με βασικά εργαλεία την αυτοδιαχείριση και την άμεση δημοκρατία, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τη δημιουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου χώρου στην παραλία.
Τον Φεβρουάριο του 2012 προσκαλέσαμε σε συνάντηση, που έγινε στην Βάρκιζα, συλλογικότητες του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, όπου εκτός των άλλων προτείναμε να ανοίξει ο χώρος του π. κάμπινγκ του ΕΟΤ, που ήταν κλειστός για περισσότερα από 20 χρόνια και να λειτουργήσει με διαχείριση από τους ίδιους τους πολίτες. Η πρόταση αυτή έγινε αποδεκτή απ’ όλες τις συλλογικότητες του δήμου που παραβρέθηκαν στη συνάντηση, ενώ αργότερα υιοθετήθηκε και με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης
Το κάμπινγκ άνοιξε στις 10 Ιουνίου του 2012 και από την πρώτη εβδομάδα της λειτουργίας του καθιερώθηκε η ανοιχτή συνέλευση, η οποία συνεδρίαζε ανελλιπώς κάθε Τετάρτη με ελεύθερη συμμετοχή όλων όσων επιθυμούσαν και αποτελούσε το μοναδικό όργανο που μπορούσε να πάρει αποφάσεις. Το κάμπινγκ της Βούλας είχε γίνει ο πρώτος οργανωμένος παραλιακός χώρος που λειτουργούσε με αυτοδιαχείριση και άμεση δημοκρατία.
Η ανοιχτή συνέλευση, από την πρώτη συνεδρίασή της αποφάσισε ότι το κάμπινγκ δεν θα εξασφάλιζε μόνο δωρεάν πρόσβαση σε μια πεντακάθαρη παραλία, αλλά θα λειτουργούσε και ως χώρος όπου εθελοντικά θα πραγματοποιούνταν πολύμορφες εκδηλώσεις (μορφωτικές, πολιτιστικές, αθλητικές, οικολογικές, καλλιτεχνικές, ψυχαγωγικές, δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης κ.ά.). Με τον τρόπο αυτό πολύ γρήγορα ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος κέρδισε την εκτίμηση και την αποδοχή χιλιάδων συνανθρώπων μας με αποτέλεσμα, αφενός πολλά μέσα ενημέρωσης (ελληνικά και ξένα) να γράφουν επαινετικά άρθρα και, αφετέρου πολλές συλλογικότητες, από τη χώρα μας και από άλλες χώρες, να επισκέπτονται το κάμπινγκ για να ενημερωθούν.
Η επιτυχία αυτή ενόχλησε το κράτος και τις ιδιωτικές εταιρείες, που έβλεπαν το αυτοδιαχειριζόμενο κάμπινγκ σαν το μεγάλο εμπόδιο στα σχέδια ιδιωτικοποίησης, όχι μόνο των παραλιών της Βούλας και του Σαρωνικού αλλά και γενικότερα όλου του ελληνικού παράκτιου χώρου. Για το λόγο αυτό, αφενός άρχισαν τη δυσφήμιση του εγχειρήματος με τα γνωστά «παπαγαλάκια» σε πληρωμένα μέσα ενημέρωσης και αφετέρου επιστράτευσαν την κρατική καταστολή σε βάρος των εθελοντών με αστυνομική βία, συλλήψεις και δικαστικές διώξεις.
Τελικά, μετά από δέκα χρόνια, πέτυχαν το στόχο τους, δηλαδή, να παραδώσουν το κάμπινγκ σε ιδιωτική εταιρεία, η οποία αν και αρχικά, με πληρωμένες διαφημίσεις, υποσχόταν ότι το κάμπινγκ θα γίνει μια «πράσινη όαση», τελικά, μόλις μπήκαν μέσα και ξεκίνησαν τα «έργα», λεηλάτησαν το τοπίο, ξερίζωσαν πεύκα και μετέτρεψαν το χώρο σε «κρανίου τόπο», όπως, χαρακτηριστικά, έγραψαν τοπικά μέσα ενημέρωσης. Ήταν τέτοια η καταστροφή, ώστε ακόμη και η δημοτική αρχή (προσχηματικά ή όχι) τους επέβαλε πρόστιμο και διέταξε την διακοπή των εργασιών.
Μετά απ’ αυτές τις εξελίξεις και ανεξάρτητα από τις εκτιμήσεις που μπορεί κάποιος/α να κάνει, οι πολίτες έχουν μπροστά τους δύο πραγματικότητες:
- Η μία είναι η πλούσια και πολύμορφη δράση που αναπτύχθηκε στο αυτοδιαχειριζόμενο κάμπινγκ σχεδόν επί δέκα χρόνια, με απόλυτο σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και σε όφελος της κοινωνίας και
- Η άλλη είναι η καταστροφή και η λεηλασία που φέρνουν οι «»επενδύσεις», πράσινες ή άλλες, όταν γίνονται με σκοπό το κέρδος.
Μετά από την τοποθέτηση του Μάκη Σταύρου, πήραν το λόγο ο Κώστας Χαριτάκης, από το αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, ο Κυριάκος Μπάνος, από το αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ και ο Νίκος Κοτσελόπουλος, από το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου. Οι τρεις συναγωνιστές αναφέρθηκαν ο κάθε ένας στο ιστορικό και τις εμπειρίες από την μέχρι τώρα πορεία του εγχειρήματος που εκπροσωπούσαν. Από όλες τις τοποθετήσεις έβγαιναν τρία βασικά συμπεράσματα:
α) Η εφαρμογή της αυτοδιαχείρισης είναι ο μοναδικός τρόπος για να προστατευτούν οι δημόσιοι χώροι και τα κοινά αγαθά, γιατί διασφαλίζεται η ουσιαστική συμμετοχή όλων των πολιτών.
β) Το κράτος και τα κόμματα αντιμετωπίζουν την αυτοδιαχείριση σαν τον μεγαλύτερο εχθρό της κοινωνίας, γιατί αποτελεί το μεγάλο εμπόδιο στην κερδοσκοπική βουλιμία των «επενδυτών», ή άλλων συμφερόντων, που θέλουν να προστατεύσουν και
γ) Όλες οι συλλογικότητες που επιχειρούν, σε οποιοδήποτε χώρο, να εφαρμόσουν την αυτοδιαχείριση θα πρέπει να είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν τόσο την κρατική καταστολή όσο και την πληρωμένη διαφήμιση των εγχειρημάτων από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης.
Στη συνέχεια έγιναν τοποθετήσεις και ερωτήσεις που προκάλεσαν έναν πολύ ενδιαφέροντα διάλογο, που κράτησε περισσότερο από τρεις ώρες
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ο επικεφαλής της δημοτικής κίνησης ΡΙΚΙΠ, στο δήμο Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Θάνος Ματόπουλος, ο οποίος, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρθηκε στο πλούσιο έργο που επιτέλεσε το αυτοδιαχειριζόμενο κάμπινγκ στη Βούλα, στα δέκα χρόνια της λειτουργίας του, όπως και στην τεράστια καταστροφή που προκάλεσαν οι «επενδυτές» μόλις μπήκαν στον χώρο.
Εμείς σαν οργανωτές δεσμευτήκαμε ότι η συζήτηση για την πλούσια δεκάχρονη εμπειρία του αυτοδιαχειριζόμενου κάμπινγκ της Βούλας θα συνεχιστεί, διότι πιστεύουμε ότι το εγχείρημα αυτό έχει πολλά να προσφέρει στον διάλογο που έχει ξεκινήσει για την αυτοδιαχείριση και την άμεση δημοκρατία. Σε αυτή την κατεύθυνση θα αξιοποιήσουμε και το βιβλίο που εκδώσαμε για την ιστορία του κάμπινγκ, όπου παρουσιάζεται το πολύμορφο έργο με αμέτρητες δράσεις και εκδηλώσεις που συντελέστηκε για δέκα χρόνια, η καταστολή και τη δυσφήμιση που δεχτήκαμε και η λεηλασία που υπέστη ο χώρος μόλις παραδόθηκε στους κερδοσκόπους «επενδυτές».
