Τη δολοφονία του 29χρονου στη Νέα Φιλαδέλφεια από την επίθεση των Κροατών χούλιγκανς σχολιάζει με ανακοινωση της «Εκτός Σχεδίου» τονίζοντας πως «στην εξώπορτα της γειτονιάς μας έγινε άλλο ένα φονικό από ναζιστικό μαχαίρι». Αναφέρει αναλυτικά:
𝝢𝝰 𝝻𝝶𝝼 𝞂𝞄𝝼𝝶𝝷ί𝞂𝝾𝞄𝝻𝝴 𝞃𝝶𝝼 ό𝞇𝝶 𝞃𝝾𝞄 𝝝𝝰𝝼ά𝞃𝝾𝞄 – 𝝢𝝰 𝝰𝝼𝞃𝝸𝞂𝞃𝝰𝝷𝝾ύ𝝻𝝴! 𝝚ί𝝼𝝰𝝸 𝝼𝝰𝝵𝝸𝞂𝞃𝝸𝝹ό έ𝝲𝝹𝝺𝝶𝝻𝝰 – 𝝙𝝴𝝼 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝾𝝿𝝰𝝳𝝸𝝹ή 𝝱ί𝝰
Μια σπουδαία προσωπικότητα, ο Ουμπέρτο Έκο , συνήθιζε να λέει ότι ο Αύγουστος είναι ο μήνας όπου δεν υπάρχουν ειδήσεις. Το έλεγε μάλλον γιατί δεν ήθελε να ταράξει τις διακοπές και τα μπάνια του λαού. Η πραγματικότητα έχει άλλη γνώμη σε κάθε περίπτωση.
Τι μπορεί να γυρεύουν όμως 150 τύποι που διασχίζουν τα μισά Βαλκάνια την παραμονή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα; Μια εκδρομή κάνουν για να παρακολουθήσουν τον αγώνα της αγαπημένης τους ομάδας θα έλεγε ο καλοπροαίρετος αναγνώστης που θα διάβαζε την είδηση.
Ναι, αλλά αν αυτό καταλήξει σε έναν φόνο και σε σοβαρό τραυματισμό πολλών άλλων ανθρώπων από μαχαίρι, τι θα μπορούσε να πει τότε; Ξύλο για τις ομάδες, οπαδική βία από περιθωριακές ομάδες, θα σου αποκρινόταν.
Κι αν λίγο αργότερα μαθευτεί ότι προκλήθηκε από νεοναζί και νοσταλγούς του τρίτου Ράιχ ακόμη κι αν αυτοί δεν μιλούν γερμανικά αλλά προέρχονται από την Κροατία. Ο αφελής κι ανυποψίαστος θεατής ίσως πάθαινε μια μικρή ταραχή σε αυτό το σημείο.
Ίσως να αναφωνούσε ότι “δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα”, ή απλώς και μόνο να αναρωτιόταν πού ήταν η αστυνομία.
Παντού τριγύρω βρίσκεται και βρισκόταν θα ήταν η απάντηση, στο πάρκο Δρακόπουλου , στην πλατεία Εξαρχείων, στα πανεπιστήμια, παντού. Είναι μηχανισμός οργανωμένος που σε αυτόν βασίζεται ένα συγκροτημένο εκμεταλλευτικό σύστημα. Και δεν είναι ο μοναδικός.
Όπως έγινε γνωστό αργότερα οι εκδρομείς – επιδρομείς βρίσκονταν υπό την διακριτική παρακολούθηση της αστυνομίας . Χάθηκαν όμως κάπου στην διαδρομή αιφνιδίως. Εξαϋλώθηκαν, διακτινίστηκαν ποιος να γνωρίζει άραγε. Ή μήπως όχι;
Σε περίπτωση απεργιακής κινητοποίησης, πορείας του Πολυτεχνείου θα ακούγαμε για 5-6 χιλιάδες αστυνομικούς που θα εγγυώντο την ασφάλεια στην πόλη.
Ξεκάθαρα να το λέμε. Στην εξώπορτα της γειτονιάς μας έγινε άλλο ένα φονικό από ναζιστικό μαχαίρι.Δεν έγινε ούτε για το ποδόσφαιρο όπως είχαν σπεύσει να μας πείσουν οι δημοσιογράφοι της “ουράνιας επικοινωνίας ” στην περίπτωση του Παύλου Φύσσα, ούτε για κάποιον άλλο λόγο. Μια συμμορία έδρασε ανενόχλητη και ήρθε να μας θυμίσει ότι η κανονικότητα και το πλαίσιο της δεν είναι άλλη από την εποχή των τεράτων. Η αστυνομία ήταν πλήρως ενημερωμένη από την κυβέρνηση του Μαυροβουνίου για τα στοιχεία των φασιστοειδών, όπως έγινε γνωστό, ενώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχε αναγγελθεί αυτό που ακολούθησε.
Οργανωμένοι στρατοί στην υπηρεσία επιχειρηματικών συμφερόντων προστατεύουν τα κέρδη και την κυριαρχία τους. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι το κεφάλαιο διατηρεί σχέσεις στοργής κι αγάπης με τις κυβερνήσεις, πάνω από συμβόλαια και συμφωνίες με αντάλλαγμα κέρδη και ζημιές. Όπως, ότι ελευθερία κίνησης έχουν για τους εαυτούς τους και τα εμπορεύματα τους, αν θέλουν αυτά να φτάνουν παντού. Κάνουν και πολέμους αν χρειαστεί. Για τα θύματα των πολέμων που διαθέτουν μονάχα το σαρκίο τους υψώνουν μονάχα φράκτες, συρματοπλέγματα, ναρκοπέδια ή πάνοπλες φρουρές. Ελευθερία στα αγαθά και θάνατος για τους ανθρώπους.
Στόχος τους να συνηθίσουμε να παρακολουθούμε απαθείς. Στόχος μας να τους σταματήσουμε για να νικήσει η ζωή το θάνατο.
ΥΓ 1. Μετά το συμβάν ο υπουργός παραίτησε 7 αξιωματικούς της αστυνομίας. Οι 6 από αυτούς ήταν της τροχαίας! Μάλλον επειδή δεν σταμάτησαν τις ορδές των φασιστών για να τους κόψουν μια κλήση.
ΥΓ 2. Ας μην αναρωτιέται κανείς γιατί οι προσλήψεις αστυνομικών είναι πιο σημαντικές από εκείνες των δασκάλων, των γιατρών, νοσηλευτών ή και πυροσβεστών.
