Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2022 στις 8.16′ μ.μ. στο Β’ Γυμνάσιο Βριλησσίων
Στο ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς, (όπως και άλλα χρόνια *), το Cine – Δράση αφιερώνει την τελευταία του καλοκαιρινή προβολή στην εκπαιδευτική κοινότητα της πόλης μας. (Από την επόμενη Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου το Cine Δράση επιστρέφει στο ΤΥΠΕΤ).
Με αφορμή την προβολή δύο ταινιών μικρού μήκους, την «Προσευχή» του Θανάση Νεοφώτιστου και την «Διαγωγή Μηδέν» του Ζαν Βιγκό, θα γίνει συζήτηση για τα σχολεία των Βριλησσίων – αλλά και το σχολείο των ονείρων μας – με τους:
– Μαρία Φουσέκα διευθύντρια Β’ Γυμνασίου
– Γιάννη Κοσμόπουλο διευθυντή 4ου Δημοτικού Σχολείου
– Ντίνα Λέρτα διευθύντρια 4ου Νηπιαγωγείου
Τη συζήτηση συντονίζει ο Θανάσης Σπηλιώτης, καθηγητής μαθηματικών στο Β’ Γυμνάσιο Βριλησσίων. Θα παρευρίσκεται η Σοφία Χαντζάρα, αντιδήμαρχος παιδείας και δια βίου μάθησης του Δήμου Βριλησσίων.
Το Cine – Δράση διοργανώνει αυτή τη συζήτηση αφενός επιδιώκοντας να αποκτηθεί μια καλύτερη εικόνα της κατάστασης των σχολείων της πόλης μας, αφετέρου, για να διαπιστώσουμε αν και πώς η τέχνη του κινηματογράφου θα μπορούσε να βοηθήσει στην καλύτερη διασύνδεση σχολείου – κοινωνίας και στην αντιμετώπιση θεμάτων όπως η σχολική παρενόχληση, ο ρατσισμός απέναντι σε οτιδήποτε διαφορετικό, η ευαισθητοποίηση των μαθητών σε ζητήματα οικολογίας κλπ.. Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, να οργανωθούν από κοινού εκδηλώσεις που θα περιλαμβάνουν προβολές και συζητήσεις για τα παραπάνω θέματα ή η Κινηματογραφική Λέσχη να βοηθήσει μαθητές, που πιθανόν θα ενδιαφέρονταν, να σκηνοθετήσουν ταινίες για τα προβλήματα τους, πρακτική που ακολουθείται σε πολλά σχολεία της χώρας μας.
Οι ταινίες:
Προσευχή Ελλάδα, Μυθοπλασία, 2014. Διάρκεια: 20’.
Σκηνοθεσία, Σενάριο, Σκηνογραφία: Θανάσης Νεοφώτιστος. Σενάριο: Γρηγόρης Σκαράκης, Κατερίνα Πιπεριά. Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Καραβέβας, Στέλιος Καραμπίνας.
Δύο μαθητές Γυμνασίου. Αναζητώντας την ταυτότητά τους, μέσα από τη βία, ο ένας θα παίξει με τα όρια του άλλου. Στο Γυμνάσιο του Δημήτρη, ο Βασίλης με την παρέα του, μια ομάδα νταήδων, προκαλούν τρόμο στα πιο αδύναμα παιδιά. Όταν ο Δημήτρης μαθαίνει ότι πρέπει να πει την προσευχή, ο Βασίλης καταλαμβάνει όλη του τη σκέψη. Τι θα γίνει όμως όταν θα φτάσει η μέρα να σταθεί μπροστά στο σχολείο και κυρίως μπροστά σε αυτόν; O Θανάσης Νεοφώτιστος συνδυάζει ρεαλισμό και όνειρο για να μιλήσει για περίπλοκα συναισθήματα και καταστάσεις της εφηβικής ηλικίας, αποσπώντας πολύ καλές ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό δίδυμο. Η «Προσευχή» είναι μία ταινία που κολλάει στο μυαλό με το έξυπνο τέλος της και μας κάνει να τη σκεφτόμαστε ώρες μετά.
Ο Θανάσης Νεοφώτιστος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχικά Αρχιτεκτονική και συνέχισε με σπουδές Σκηνοθεσίας. Πρώτη ταινία του είναι η σπουδαστική «Ο Ήλιος κι ο Βοριάς (2013). «Η Προσευχή» αποτέλεσε την πτυχιακή του εργασία και απέσπασε το Χρυσό Διόνυσο στο Φεστιβάλ Δράμας (2014). Στη συνέχεια γύρισε τις ταινίες «Patision Avenue» (2018) και «AirHostess-737» (2022).
Διαγωγή μηδέν Γαλλία, 1933, 47’. Σκηνοθεσία – Σενάριο: Jean Vigo.
Δύο μαθητές, επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές στο οικοτροφείο αρρένων που είναι εσώκλειστοι, οργανώνουν με κάποιους συμμαθητές τους ανταρσία ενάντια στην καταπίεση και τον αυταρχισμό του καθολικού σχολείου τους. Πέρα από την αντικληρική και αντιαυταρχική διάθεση της ταινίας, ο ποιητικός ρεαλισμός του Ζαν Βιγκό έγκειται στο ρευστό και δυναμικό μοντάζ, ενώ κορυφώνεται στη μαγική σκηνή του μαξιλαροπόλεμου στον κοιτώνα, το τελευταίο βράδυ πριν την εξέγερση. Η ταινία περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους σκηνοθέτες της γαλλικής Nouvelle Vague και του βρετανικού Free Cinema, όπως «Τα 400 Χτυπήματα» (1959) του Φρανσουά Τρυφώ, το «If…» (1968) του Λίντσεϊ Άντερσον και άλλες. Στη Γαλλία ήταν απαγορευμένη μέχρι το 1945.
O Ζαν Βιγκό (1905-1934) θεωρείται ένας από τους πλέον σημαντικούς Γάλλους σκηνοθέτες της δεκαετίας του 1930 και συνέβαλε στην εδραίωση του κινήματος του ποιητικού ρεαλισμού. Γιος ενός δολοφονημένου αναρχικού δημοσιογράφου (με το ψευδώνυμο Μιγκέλ Αλμερέιδα), πέρασε την εφηβεία του σε οικοτροφεία. Σε ηλικία 19 ετών ξεκίνησε σπουδές στο Παρίσι όπου και αρρώστησε από φυματίωση. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο στη Νίκαια και την Κυανή Ακτή, όπου συνεργάστηκε με τον Μπόρις Κάουφμαν, αδελφό του Σοβιετικού σκηνοθέτη Ντζίγκα Βερτόφ. Πέθανε σε ηλικία μόλις 29 ετών από φυματίωση. Πρόλαβε να γυρίσει τέσσερις ταινίες, των οποίων η επίδραση στον μεταγενέστερο κινηματογράφο είναι αξιοσημείωτη.
