Για «ασύλληπτη οικολογική καταστροφή στη Δαδιά» κάνει λόγο η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Σημειώνει πως το Εθνικό Πάρκο Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου, το διαμάντι της Θράκης, βρίσκεται στις φλόγες για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά!
«Οι φλόγες καταπίνουν μία από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές για τα αρπακτικά πουλιά της Ελλάδας αλλα και της Ευρώπης. Το δάσος της Δαδιάς φιλοξενεί 36 από τα 38 είδη αρπακτικών της Ευρώπης, εκ των οποίων τα τρία από τα 4 είδη γυπών», υπογραμμίζει η Ορνιθολογική.
Αναφέρει αναλυτικά τα παρακάτω:
Η πυρκαγιά που ξέσπασε στις 21 Αυγούστου στη θέση Γκίμπραινα έρχεται να αποτελειώσει το έργο της περσινής καθώς πλέον καίγεται ο πυρήνας του δάσους όπου βρίσκεται και η αποικία του απειλούμενου με εξαφάνιση Μαυρόγυπα. Η πυρκαγιά αυτή τη φορά, είναι ωστόσο πολύ χειρότερη και καταστροφικότερη τόσο ως προς τις περιβαλλοντικές της επιπτώσεις όσο και σε κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Οι μέχρι στιγμής πληροφορίες αναφέρουν τεράστιες καταστροφές στην περιοχή της Γκίμπραινας, στην καρδιά του Εθνικού Πάρκου Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου.Οι φλόγες καταπίνουν μία από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές για τα αρπακτικά πουλιά της Ελλάδας αλλα και της Ευρώπης. Το δάσος της Δαδιάς φιλοξενεί 36 από τα 38 είδη αρπακτικών της Ευρώπης, εκ των οποίων τα τρία από τα 4 είδη γυπών. Τα τελευταία 4 ζευγάρια Ασπροπάρη βρίσκονται εκεί, ενώ εκεί απαντά και ο μοναδικός αναπαραγόμενος πληθυσμός Μαυρόγυπα στα Βαλκάνια!
Αντίστοιχα, εξαιρετικά σοβαρή έως σχεδόν ολοκληρωτική, είναι η καταστροφή που έχει ήδη συντελεστεί στο Νότιο Δασικό Σύμπλεγμα Έβρου μια μεγάλη προστατευόμενη περιοχή που εκτείνεται από την Αισύμη μέχρι την Τραϊανούπολη ενώ πολύ ανησυχητικές είναι οι αναφορές που ήδη μιλούν ακόμα και για ολική καταστροφή σε κάποιες περιοχές.
Είναι φυσικά πολύ νωρίς για αποτίμηση της έκτασης της καταστροφής, ωστόσαο ακόμα και τη δύσκολη αυτή ώρα, με τη φωτιά να συνεχίζει να μαίνεται ανεξέλεγκτη, θεωρούμε ως ένα ελάχιστο μέτρο για την προστασία της ορνιθοπανίδας την ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ του κυνηγιού στην ευρύτερη περιοχή ώστε να περιοριστούν οι πιέσεις που δέχεται η καταπονημένη ορνιθοπανίδα και να δοθεί η δυνατότητα να βρουν τα πουλιά καταφύγιο στις άκαυτες περιοχές.
Δυστυχώς, έναν χρόνο μετά είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Δεν έχουμε ούτε την πολυτέλεια ούτε και το χρόνο να συνεχίζουμε να χάνουμε κάθε καλοκαίρι το ανεκτίμητο φυσικό κεφάλαιο της χώρας μας. Στον απόηχο των πυρκαγιών πρέπει επιτέλους να υπάρξει αλλά και να εφαρμοσθεί ένας αποτελεσματικός αντιπυρικός σχεδιασμός που να διαπερνά κάθε πτυχή διαχείρισης του αστικού και φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.
