Άρθρο για την ακρίβεια του Δρ. Οικονομικών του Πανεπιστημίου Πειραιά, ερευνητή και στελέχους της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Γιάννη Τόλιου, το οποίο δημοσιεύθηκε στην “Εφ.Συν.”
Η ακρίβεια «καλπάζει» λόγω της ασυδοσίας πολυεθνικών και ολιγοπωλίων της «ελεύθερης αγοράς».!! Η κυβέρνηση αποφάσισε να …«αγριέψει» κατά της αισχροκέρδειας …εν όψει ευρωεκλογών! Αντί για επιβολή άμεσου έλεγχου στις ανατιμήσεις και της ενεργοποίησης της «Επιτροπής Ανταγωνισμού», αποφάσισε να κάνει …«προσφυγή στη μαμά» Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν (πρόεδρο της Κομισιόν,) προκειμένου να τους κάνει «νταντά»!! Πολιτική υποκρισία και ακραίος λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Γενικές και ειδικές αιτίες της ακρίβειας
Για τις υψηλές ανατιμήσεις σε βασικά είδη (τρόφιμα, καύσιμα, οικιακά είδη κλπ), που πλήττουν κυρίως τα λαϊκά στρώματα (μισθωτούς, συνταξιούχους, νέους, κ.ά.) έχουν γραφεί αρκετά τελευταία. Παράλληλα από απολογητές ολιγαρχικών συμφερόντων και της κυβέρνησης, προβάλλονται διάφορες ερμηνείες ότι βασική αιτία τάχα είναι ο εισαγόμενος πληθωρισμός. Παρ’ ότι ισχύει σε μερικές περιπτώσεις, ωστόσο το κύριο πρόβλημα είναι η απουσία ελέγχου της ασυδοσίας πολυεθνικών και ολιγοπωλιακών συμφερόντων. Σύμφωνα με τη θεωρία της αξίας, η τιμή ενός εμπορεύματος έχει ως βάση την αξία του (δηλ. το μέσο κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας για την παραγωγή του) που εκφράζεται στην αξιακή του σύνθεση: Δηλ. αναγκαία μέσα παραγωγής (κόστος πρώτων υλών, φθορά μηχανημάτων, κλπ), + κόστος εργασίας + κέρδος. Με δεδομένο ότι ο εργατικό κόστος (μισθοί) αγκομαχούν να καλύψουν στοιχειωδώς την άνοδο των τιμών, οι ανατιμήσεις εμπορευμάτων γίνονται επί των μέσων παραγωγής και κυρίως στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία από τους κατόχους κεφαλαίου, δηλ. τους ιδιοκτήτες μεγάλων κυρίως επιχειρήσεων (ολιγοπωλίων και πολυεθνικών ομίλων) που ελέγχουν την παραγωγή, τη διακίνηση και εμπορία, εμπορευμάτων και υπηρεσιών.
Ειδικότερα οι πρακτικές επιβολής ολιγοπωλιακών τιμών, συνδέονται με τις υπερ/υπό-τιμολογήσεις, την τεχνητή αύξηση του κόστους πρώτων υλών από τις θυγατρικές ενός ομίλου, τα διογκωμένα κόστη «τεχνογνωσίας», συσκευασίας, αποκλειστικών συμφωνιών πολυεθνικών και Σούπερ-Μάρκετ στην τιμολόγηση ειδών, κ.ά. Εκτός από τις ολιγοπωλιακές πρακτικές μόνιμης στρεύλωσης του ανταγωνισμού υπέρ των καρτέλ, παράγοντας αύξησης των τιμών είναι οι υψηλοί έμμεσοι φόροι κατανάλωσης, κυρίως ΦΠΑ, σε βασικά είδη και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, καθώς και η πληθωριστική χρηματοδότηση αντιπαραγωγικών δαπανών (ρουσφετολογικές ρυθμίσεις οικονομικά ισχυρών, υπερβολική «πιστωτική επέκταση» τραπεζών που τροφοδοτεί τον πληθωρισμό και αύξηση των επιτοκίων δανεισμού για επιχειρήσεις, οι στρατιωτικές δαπάνες που δεν εξυπηρετούν την εθνική άμυνα, αλλά ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, κ.ά.). Γενικότερα, οι ασκούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα πολυεθνικών και ολιγαρχικών επιχειρηματικών ομίλων, είναι υπεύθυνες για την ακρίβεια, καθώς και οι πολιτικοί διαχειριστές αυτών των συμφερόντων, πρώτα και κύρια στις σημερινές συνθήκες, η κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ.Μητσοτάκη.
Κατά συνέπεια οι «αφορισμοί» κατά των ανατιμήσεων που επιβάλλουν οι πολυεθνικές και η απεύθυνση στην πρόεδρο της Κομισιόν να πάρει μέτρα, εκτός από κουτοπόνηρη αποποίηση ευθυνών, είναι και επί της ουσίας αφελής προσδοκία, εάν λάβουμε υπ’ όψιν, ότι κατ’ επανάληψη στο παρελθόν, έχουν τεθεί θέματα ελέγχου της ασυδοσίας των πολυεθνικών, τόσο στο πεδίο της ανατίμησης τροφίμων, όσο στο πεδίο της φοροδιαφυγής-φοροαποφυγής, κά, ενώ δόθηκαν αλλεπάλληλες υποσχέσεις οι οποίες … ξεχάστηκαν, δικαιώνοντας ότι οι κυρίαρχες ελίτ των Βρυξελών, λειτουργούν σε όφελος των πολυεθνικών εταιριών (σε συνεργασία με τους 12.653 μηχανισμούς «λόμπι» των ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων) και όχι υπέρ των εργαζόμενων και των λαών της ΕΕ!!
Μπορεί να μπει φρένο στην ακρίβεια; Με ποια άμεσα μέτρα
Η ακρίβεια, ιδιαίτερα στα τρόφιμα και άλλες βιοτικές ανάγκες, δεν είναι μοιραία, ούτε αναπόφευκτη. Για αντιμετώπιση της χρειάζεται πρώτα απ’ όλα πολιτική βούληση και τέτοια δεν διαθέτει η κυβέρνηση, ούτε και όσοι πολιτικοί φορείς έχουν φανερό ή κρυφό «ευαγγέλιο» την νεοφιλελεύθερη πολιτική. Το πρώτο μέτρο αντιμετώπισης της ακρίβειας είναι η ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης μισθών-συντάξεων για ανάσχεση της φτωχοποίησης! Το δεύτερο είναι η επιβολή ελέγχου σε όλα τα στάδια της εφοδιαστικής αλυσίδας στο τομέα των τροφίμων, των καυσίμων, τιμών ηλεκτρικού ρεύματος (με κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής), κ.ά. Παράλληλα μείωση ΦΠΑ και ειδικών φόρων κατανάλωσης και αύξηση παράλληλα της φορολογίας των υπερκερδών. Εφαρμογή συστηματικού ελέγχου τιμών, με ουσιαστική ενεργοποίηση και ενίσχυση της Επιτροπής Ανταγωνισμού και πάταξη της αισχροκέρδειας με επιβολή εφαρμόσιμων προστίμων για αθέμιτες πρακτικές ανταγωνισμού. Επιβολή πλαφόν κέρδους σε βασικά είδη διαβίωσης, αξιοποιώντας την εμπειρία της επιβολής μεικτού περιθωρίου κέρδους της περίπτωσης του «βρεφικού γάλακτος»!
Εκτός από τα άμεσα μέτρα ανάσχεσης της ακρίβειας και ανακούφισης της πίεσης των λαϊκών στρωμάτων, χρειάζονται γενικότερες αλλαγές στην ασκούμενη οικονομική πολιτική. Αποφασιστικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα και πρώτα απ’ όλα του συνδικαλιστικού κινήματος …(άραγε το προεδρείο της ΓΣΕΕ φιλοδοξεί να πάρει το …«νόμπελ αδράνειας» στο πρόβλημα της ακρίβειας και γενικότερα των κρίσιμων εργασιακών ζητημάτων;). Επίσης εκ μέρους των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς χρειάζεται ευρύ μέτωπο συντονισμένης παρέμβασης κατά των ασκούμενων πολιτικών. Για τις λαϊκές δυνάμεις οι Ευρωεκλογές είναι ευκαιρία μαζικής αποδοκιμασία των εκφραστών της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
