Συντριπτικοί οι αριθμοί δείχνουν ανάγλυφα γιατί οι αγρότες ξεσηκώνονται και γιατί η αγροτική παραγωή – άρα και η αυτάκρεια της χώρας σε τρόφιμα – φθίνει συνεχώς
Με παράδειγμα τα 100 στρέμματα σταριού:
19 λεπτά το σκληρό στάρι το κιλό το παίρνουν οι έμποροι από το χωράφι.
Για να καλλιεργηθεί το στάρι: Κάποτε κρατούσες σπόρο από τον δικό σου.
Τώρα πρέπει, για να μπορείς να πάρεις την Συνδεδεμένη Ενίσχυση, όταν κάνεις δήλωση ΟΣΔΕ, για τα στρέμματα που έχεις σπείρει να έχεις καρτελάκια, που αποδεικνύουν ότι έχεις αγοράσει τον πιστοποιημένο σπόρο, αλλιώς δεν παίρνεις την επιδότηση.
Για 100 στρέμματα
-ο σπόρος κοστίζει από 1.300 με 1.700 ευρώ
– το λίπασμα 22 ευρώ το 25 κιλο, θες 2.500 με 3.000 ευρώ
– Για πετρέλαιο για το τρακτέρ, σου βάζω καλό τρακτέρ, 500 με 700 ευρώ
– Αν δεν έχεις δική σου σπαρτικιά και σε σπείρουν άλλα 500 ευρώ το minimum
– Αν δεν φυσήξει να τα πλαγιάσει τα στάρια, αν δεν ρίξει χαλάζι να τα κάψει, αν βρέξει ωραία κι όχι να τα σαπίσει, αν όλα πάνε καλά, που θα πάρουμε αυτό το σενάριο, έχουμε καλή παραγωγή και πάμε αλώνια.
Σημείωση: Τα στάρια συνήθως δεν τα ποτίζουμε αλλά έτσι κι αλλιώς πληρώνουμε στην Ελλαδα νερά στον ΓΟΕΒ ( άλλη ιστορία αυτή. Αμαρτωλή)
– Αν δεν έχεις αλωνιστική, πληρώνεις για να σου αλωνίσουν. 15 με 17 ευρώ το στρέμμα το στάρι άρα 1.500 με 1.700 ευρώ για τα αλώνια
Να σας πω μια ιστορία : Έπαιζα κάποτε την νεράιδα στον Πινόκιο, σε παιδικό, κι ερχόντουσαν σχολεία. Και μιλούσα με τα παιδιά τι δώρο να πω στον Άη Βασίλη να σας φέρει, κι ένα αγοράκι ούτε 8 χρονών μου λέει- δεν θα το ξεχάσω- θέλω να φέρει στον μπαμπά μου μια κουμπίνα (αλωνιστική) να μπορεί να αλωνίζει να μην στεναχωριέται.
Άρα: θες 7.600 να σπείρεις 100 στρέμματα στάρι δίχως αβαρίες στα εργαλεία, δίχως λάδια μηχανής, λάστιχα για τα τρακτέρ κλπ και με καλή παραγωγή.
Και πάμε να πουλήσουμε: Έχεις πάρει καλή παραγωγή από τα 100 στρέμματα, στήσιμο 300 κιλά το στρέμμα, 30 τόνους τα 100 στρέμματα με 0.19 μας κάνει 5.700.
Άρα
Είμαστε ήδη -1900 ευρώ μέσα. Και περιμένουμε την Συνδεδεμένη στάρι για τα 100 στρέμματα, που μπαίνει συνήθως το Πασχα στην καλύτερη ή και καλοκαίρι σχεδόν έναν χρόνο μετά, που μη φανταστείς είναι γύρω στο 1000ευρώ για τα 100 στρεμματα κι αυτή είναι η αλήθεια. Και ούτε αυτά τα έδωσαν φέτος λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ. Και ζήτησαν και ΑΤΑΚ για όλα τα χωράφια, λες κι αυτός που έκλεβε ήταν ο αγρότης με τα 200 στρέμματα που έπαιρνε 3000 με 4000 τον χρόνο βασική ενίσχυση και τα 800 τα κρατούσε ο ΕΛΓΑ.
Γιατί λοιπόν να καλλιεργήσει κανείς;
Γιατί όσο μένουν κάποιοι λίγοι αγρότες στον κάμπο της Ελλάδας, ξέρεις ότι κάπου υπάρχει ψωμί που γίνεται από καθαρό αλεύρι κι όχι από άλευρα ότι να ναι, φτηνιάρικα που φέρνουν απ’ έξω και τα βαφτίζουν Ελληνικά.
Ξέρεις ότι σε μια δύσκολη στιγμή το κράτος μας έχει διατροφική επάρκεια. Μπορεί να παράξει το ψωμί του. Δεν εξαρτάται η χώρα μόνο από τις εισαγωγές.
Γιατί υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αγαπάνε τη γη. Είναι δεμένοι με το χώμα. Είναι δημιουργικοί. Παράγουν. Είναι σημαντικό ο άνθρωπος να είναι παραγωγός, όχι μόνο παροχής υπηρεσιών ή υπάλληλος.
Έχει ανεξαρτησία ο παραγωγός. Έχει ατομική δύναμη. Έχει λόγο. Έχει μαγκιά που λέμε στην Ελλάδα. Αυτή τη μαγκιά θέλετε να χαλάσετε.
Να γίνουν όλοι υπάλληλοι και υπόδουλοι. Να σκέφτονται να σηκώσουν το κεφάλι να μην χάσουν την θέση τους. Το φτηνό ψωμί τους.
Αυτή είναι η αλήθεια…
