Ο Γιώργος Ιωακειμίδης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΝΠΕ και εκπρόσωπος της παράταξης «Περιφερειακή Συνεργασία», στη διάρκεια της ομιλίας του στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος, άσκησε έντονη κριτική για τη λειτουργία και την κατεύθυνση της Ένωσης, επισημαίνοντας ότι ο θεσμικός φορέας των Περιφερειών βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας και απομάκρυνσης από τον πραγματικό του ρόλο.
Κατά την τοποθέτησή του επεσήμανε ότι το θέμα της Γενικής Συνέλευσης ήταν ασαφές, καθώς προστέθηκε την τελευταία στιγμή, γεγονός που προκάλεσε ερωτήματα τόσο για την ουσία όσο και για τη διαδικασία της συνεδρίασης.
Υπογράμμισε ότι η ΕΝΠΕ δεν μπορεί να περιορίζεται σε επικοινωνιακές κινήσεις και προσχηματικές συζητήσεις γύρω από τον νέο Κώδικα Αυτοδιοίκησης, ο οποίος δεν έχει ακόμη τεθεί σε δημόσια διαβούλευση και δεν έχουμε δει την τελική του μορφή, τη στιγμή που παραμένουν ανοιχτά κρίσιμα ζητήματα για τις Περιφέρειες, όπως η διαχείριση απορριμμάτων, η ενεργειακή κρίση, η έλλειψη πόρων για τα αντιπλημμυρικά έργα, καθώς και η στασιμότητα και συρρίκνωση των κονδυλίων του ΠΔΕ.
Σε σχέση με τον νέο Κώδικα Αυτοδιοίκησης, ανέφερε ότι από τα κείμενα που έχουν διατεθεί ως τώρα διαπιστώνουμε ότι δεν συνιστά ουσιαστική διοικητική μεταρρύθμιση αλλά απλή κωδικοποίηση, τονίζοντας την ανάγκη για βαθιές τομές και θεσμική ανασυγκρότηση.
Μεταξύ των παρεμβάσεων που πρότεινε περιλαμβάνονται η κατάργηση των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και η ενίσχυση του ρόλου των Περιφερειών, η θεσμοθέτηση πραγματικής Μητροπολιτικής Διοίκησης, καθώς και η συνταγματική κατοχύρωση της οικονομικής αυτοτέλειας και των αρμοδιοτήτων των ΟΤΑ.
Στην τοποθέτησή του ανέλυσε επίσης τις παθογένειες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υπογραμμίζοντας ότι αυτή «πάσχει βαριά» λόγω της έλλειψης τόσο χρηματικών όσο και ανθρώπινων πόρων.
Τόνισε ότι το Κεντρικό Κράτος συνεχίζει να αναθέτει στους ΟΤΑ μόνο τις πιο δύσκολες και απαιτητικές αρμοδιότητες, τις λεγόμενες “αρμοδιότητες λάντζας”, οι οποίες προκαλούν συχνά αγανάκτηση και διαμαρτυρίες από τους πολίτες.
Αυτή η πρακτική, όπως επεσήμανε, δεν συνιστά πραγματική αποκέντρωση αλλά μετακύλιση ευθύνης χωρίς συντονισμό, συνεργασία και χωρίς τη δημοσιονομική της διάσταση. Η Αυτοδιοίκηση, επομένως, δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί ως εκτελεστικό παράρτημα του Κεντρικού Κράτους, αλλά χρειάζεται θεσμική ενδυνάμωση και χρηματοδοτική ενίσχυση.
Αναφορικά με τη συζήτηση για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος, σημείωσε ότι η συζήτηση αυτή είναι εκτός πραγματικότητας στη δεδομένη συγκυρία, καθώς η πρόθεση για νέα μεταβολή έχει ήδη προκαλέσει άρνηση και προβληματισμό.
Με δεδομένο ότι πριν τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές θα μεσολαβήσουν βουλευτικές, τυχόν αλλαγές δεν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν, γεγονός που αποδεικνύει, όπως ανέφερε, ότι πρόκειται για κομματικά παιχνίδια στις πλάτες της Αυτοδιοίκησης.
Ο κ. Ιωακειμίδης υπογράμμισε ακόμη ότι η Αυτοδιοίκηση οφείλει να έχει ουσιαστικό ρόλο στα μεγάλα ζητήματα της χώρας. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ανέφερε τον κυβερνητικό σχεδιασμό για τη διαχείριση των απορριμμάτων, επισημαίνοντας πως η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τις έξι Μονάδες Καύσης απορριμμάτων έλαβε σχεδόν ομόφωνο «όχι» από Δήμους και Περιφέρειες.
Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση προχωρά αγνοώντας τη βούληση των θεσμικών οργάνων. Επισήμανε ότι η στάση αυτή δείχνει την έλλειψη σεβασμού της κεντρικής εξουσίας απέναντι στην Αυτοδιοίκηση, αλλά και την αδυναμία της ίδιας της Αυτοδιοίκησης να υπερασπιστεί τον ρόλο της, καθώς δεν βρήκε το θάρρος να εκφράσει ενιαία και καθαρά τη διαφωνία της, πέρα και μακριά από κομματικούς υπολογισμούς.
Ο σχεδιασμός αυτός, σύμφωνα με τα όσα ανέφερε είναι αντιπεριβαλλοντικός και αντίθετος στις αρχές της κυκλικής οικονομίας και της βιώσιμης ανάπτυξης.
Συνολικά, η τοποθέτηση του Γιώργου Ιωακειμίδη ανέδειξε τον βαθμό ή μάλλον την έλλειψη σεβασμού που η κυβέρνηση επιδεικνύει απέναντι στην Αυτοδιοίκηση, αλλά και την ανάγκη ο α’ και β’ βαθμός Αυτοδιοίκησης να πάψουν να αποτελούν ένα απλό εκτελεστικό όργανο του Κράτους. Αντίθετα, πρέπει να αναδειχθούν σε συνδιαμορφωτές πολιτικής, με θεσμική αυτονομία, οικονομική ανεξαρτησία και ουσιαστικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων.
Κλείνοντας, υπογράμμισε ότι η κοινωνία απαιτεί από την Αυτοδιοίκηση να λειτουργεί με διαφάνεια, ευθύνη και τόλμη, ενώ καθήκον των αιρετών είναι να μη συμβιβαστούν με ημίμετρα, αλλά να διεκδικήσουν μια Αυτοδιοίκηση ισχυρή, θεσμικά κατοχυρωμένη, οικονομικά αυτάρκη και πολιτικά ανεξάρτητη.
