Ανάρτηση του συγγραφέα – αγρότη Γιάννη Μακριδάκη για τη Λήμνο και τις αλλαγές πουσυντελούνται στο νησί
Δεν θα πω πολλά: Μόνον ότι ένα πολιτισμένο κράτος θα προστάτευε την Λήμνο ως υπερπολύτιμο τόπο για την ίδια την ύπαρξή του.
Αντ’ αυτού, στον χάρτη της ΡΑΕ βλέπουμε σχέδιο εγκατάστασης 30 γιγάντιων ανεμογεννητριών στο ανεπανάληπτο τοπίο του Φακού, το οποίο αποτελεί αυτή τη στιγμή παγκόσμια σπανιότητα τόπου απόλυτης κυριαρχίας των στοιχείων της φύσης, που την έχει τόση ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος για να γειώνεται και να μπορεί να νιώσει το δέος, το τόσο σπάνιο πλέον συναίσθημα στην καταναλωτική πραγματικότητα της ευκολίας και της ψευδαίσθησης ότι όλα τα έχουμε κατακτήσει.
Επίσης, πολύ φοβάμαι ότι ο θησαυρός του Παλλημνιακού Σχολικού Ταμείου, το απέραντο πεδινό αγρόκτημα των 2.500 στρεμμάτων, που έρχεται ως δώρο από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες στον λαό της Λήμνου και έχει μέχρι το 1980 υπάρξει ο κύριος δωρητής της Παιδείας και της Ζωής στο νησί, πολύ φοβάμαι ότι μετά την ηλεκτρική διασύνδεση του νησιού με την ηπειρωτική χώρα και κατόπιν των πρόσφατων δικαστικών διεκδικήσεων της Μητρόπολης θα καταντήσει φωτοβολταϊκό πάρκο και πενταστερα με πισίνες.
Το Αγρόκτημα της Λήμνου, που το δούλευαν οι κεχαγιάδες του νησιού για να παράγουν σιτάρι, κριθάρι, άφκο, σουσάμι, κτηνοτροφικά και χίλια δυο άλλα προϊόντα, τα οποία εξήγαγε ο τόπος και ευημερούσε.
Σήμερα, η πάλαι ποτέ ακμάζουσα λόγω της αγροκτηνοτροφικης παραγωγής της Λήμνος, εισάγει μέχρι και τις ζωοτροφές, είναι σχεδόν απόλυτα παραδομένη στον τουρισμό, έχει το 90% των μόνιμων κατοίκων της στρατιωτικούς και δημόσιους υπαλλήλους, και βαδίζει ολοταχώς προς την αλλαγή χρήσης της γης της, με τους λιγοστούς παραγωγούς να παλεύουν με όλες τις δυσκολίες του συστήματος κάθε μέρα και με τα μυριάδες αγριοκούνελα που έχουν κυριαρχήσει στο νησί, κάθε νύχτα.
Μια τοπική αυτοδιοίκηση με όραμα και μια κυβέρνηση με πρόνοια για το νησί, θα έβαζαν κατά τη γνώμη μου άμεσο στόχο την αναγέννηση του Παλλημνιακού Αγροκτήματος και την ένταξη των μοναδικών προϊόντων του στη σύγχρονη παγκόσμια αγορά, ώστε να αναγεννηθεί και η κοινωνία της Λήμνου.
Ευχαριστώ τον Πάνο, τον Θύμιο, τον Χρήστο, τον Αλέξανδρο για τον χρόνο που αφιέρωσαν να μου μάθουν την ψυχή του νησιού τους.
