Βιωματική ανάρτηση γονιού για το 9ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου Αττικής
Ιστορίες από την “Δημόσια” Εκπαίδευση:
Ως Ελληνική Δημόσια Εκπαίδευση την αναφέρουν υπουργεία και νομοσχέδια αλλά έχουμε καθυστερήσει ήδη, εδώ και χρόνια να αντικαταστήσουμε το “δημόσια” με το “εθελοντική”. Είναι καιρός να το πάρουμε απόφαση.
Γιατί δεν υπάρχει άλλη λειτουργία, στα σχολεία μας, πλην της διδασκαλίας, η οποία να μην βασίζεται στην εθελοντική συνεισφορά, δωρεά και εργασία των γονέων.
Τους τραπεζοκόμους τους πληρώνουν οι γονείς ( σε καθεστώς ημιπαρανομιας μάλιστα), τα air condition, τα πληρώνουν οι γονείς και αν υπάρχει και κάνας γονιός ψυκτικός, τα τοποθετούν κιόλας.
Τα σχολεία τα βάφουν οι γονείς. Μέχρι και τις τεχνικές μελέτες για να αλλαχθούν μουχλιασμένα λυόμενα 15ετιας, τις κάνουν οι γονείς.
Οι γονείς που μέσω καταταλαιπωρημενων Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, πρέπει να κυνηγάνε τους Δήμους για τα αυτονόητα. Να κυνηγάνε το Υπουργείο για λογαριασμό του Δήμου. Να συντάσσουν επιστολές, να κάνουν παραστάσεις διαμαρτυρίας. Να κάνουν καταγγελίες μέχρι και εξώδικα. Να τρέχουν σε υγειονομικές υπηρεσίες αλλά παράλληλα να προσπαθούν να συγκινήσουν καμία εταιρεία, επιχείρηση να κάνει καμία δωρεά μέσω κάποιου προγράμματος κοινωνικής εταιρικής ευθύνης.
Που ακόμα κι αν τύχει και το καταφέρουν αυτό, θα πρέπει μετά να κυνηγάνε εκ νέου τον Δήμο να κάνει αποδεκτή την δωρεά.
Και παράλληλα να τρέχουν να διοργανώνουν μπαζάρ και λαχειοφόρους αγορές και άλλες εκδηλώσεις προκειμένου να μαζέψουν χρήματα για να συμπληρώσουν σε οσα ήδη έχουν βάλει από την τσέπη τους για να κάνουν οοοοοολα αυτά που αυτονόητα θα έπρεπε να έχει κάνει η Πολιτεία και δεν τα κάνει ούτε στο ελάχιστο.
Η Παιδεία στις πλάτες των πολιτών σχεδόν εξ ολοκλήρου. Στις πλάτες γονιών που οι έγνοιες τους θα έπρεπε να είναι η σοβαρότατη ευθύνη της ανατροφής και τις φροντίδας των παιδιών και όχι πως θα μαζέψουν 700 ευρώ για να πάρουν 2 κλιματιστικά γιατί στον 21ο αιώνα 4χρονα και 5χρονα κάνουν μάθημα με καύσωνα ή χιονιά σε λυόμενα κτίσματα.
Που έχουν τις δουλειές τους, τις ζωές τους, τις ζωές των παιδιών τους, τις ζωές των παππούδων αλλά έχουν και να τρέχουν ολημερίς για τα χαΐρια υπουργείων και Δήμων που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τα ΠΑΙΔΙΑ που υποτίθεται πως έχουν υπό την ευθύνη τους.
Και παρόλο που αυτή είναι μια άθλια κατάσταση που επηρεάζει ΟΛΟΥΣ τους γονείς. Μια κατάσταση με την οποία δυσανασχετούν ΟΛΟΙ, λίγοι ή μόνο μερικοί είναι αυτοί που εν τέλει αντιδρούν. Και είναι αυτοί που στο τέλος καλούνται να βγάλουν τα φίδια απ’ τις τρύπες.
Και έτσι φτάνουμε στο ίσως μεγαλύτερο και το πιο σημαντικό πρόβλημα που είναι η απόγνωση, η απελπισία που οδηγούν στην κανονικοποίηση αυτής της σκατένιας κατάστασης που βιώνουν οι ίδιοι κ τα παιδιά τους.
Και κάπως έτσι βρεθήκαμε μόλις 8 από τους 154 γονείς στην πρώτη συνέλευση του Συλλόγου γονέων και Κηδεμόνων στο Νηπιαγωγείο της Κλειούς.
Ναι σε αυτό με τα 3 λυόμενα κουτιά για να κάνουν μάθημα 4χρονα και 5χρονα.
Αυτό στο οποίο γονιός έπρεπε να κάνει δωρεά 2 κλιματιστικά γιατί ο Δήμος είπε ορθά κοφτά “δεν σας βάζω, μετά θα θέλουν και άλλοι”.
Σε αυτό που μαζευτήκανε (δυστυχώς και πάλι) μερικοί μόνο γονείς να βάψουν τα κάγκελα του σχολείου.
Σε αυτό που έγινε διάρρηξη και κλέψανε οπτικοακουστικό εξοπλισμό ( ο οποίος είχε δοθεί και αυτός δωρεά) γιατί το σχολείο δεν έχει καν συναγερμό.
Σε αυτό που πατέρας έπρεπε να συντάξει ο ίδιος (λόγω επαγγέλματος) μελέτη επικινδυνότητας και να πάει στην εισαγγελία ανηλίκων για να αναγκαστεί ο Δήμος μετά από 15 χρόνια να αλλάξει ένα σαπισμένο λυόμενο.
Σε αυτό όπου οι”δευτεροετείς” γονείς του ΔΣ του Συλλόγου γονέων, μας κοιτάγανε -όταν μπήκαμε στην αίθουσα- όπως οι βετεράνοι λεγεωνάριοι τους νέους στα Αστερίξ των παιδικών μας χρόνων.
Οπότε, αγάπη, συμπόνια, αλληλεγγύη, πείσμα, γερά στομάχια και καλή μας σχολική χρονιά.
Οι “λεγεωνάριοι” της Ελληνικής “Δημόσιας” Εκπαίδευσης.
