Τον πρώην Δήμαρχο Ηρακλείου Αττικής Γιώργο Γρηγοριάδη αποχαιρετά και η οργάνωση Ηρακλείου της Νέας Αριστεράς.
Συγκεκριμένα σημειώνει:
“Έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Γρηγοριάδης, ο δήμαρχος κομμουνιστής της ανανέωσης, ο αντιφασίστας, ο γιατρός, ο «γιατρός των φτωχών» και ο θεράπων των τεχνών, ο αγωνιστής της Αριστεράς.
Γεννήθηκε στη Δράμα και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή στο τρίτο έτος σημείωσε παύλα στη θέση του θρησκεύματος «Πέρασα από ειδικό Πειθαρχικό Συμβούλιο με το ερώτημα της απολύσεως, η οποία απεφεύχθη»
Εντάχθηκε στην Αριστερά μετά το 1965. «Τελικά, η Αριστερά είναι οι άνθρωποί της. Αυτοί είναι που δίνουν και δείχνουν τη νέα ποιότητα… Οι κομμουνιστές δεν θέλουν να εξοντώσουν τον συνάνθρωπό τους, να τον πείσουν θέλουν. Μην ξεχνάμε ότι η συνεχής παρέμβαση στην κοινωνία, όχι μόνο των αριστερών, φέρνει αποτέλεσμα.»
Τις ημέρες του ξεσηκωμού της Νομικής δικαζόταν στο Αρσάκειο μαζί με τον Παρτσαλίδη και τον Δρακόπουλο για παράβαση του εμφυλιακού Αναγκαστικού Νόμου 509 περί ανατροπής του πολιτεύματος. «Ως ευρωκομμουνιστές, πρωτοφανής όρος, προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε στο δικαστήριο ότι αντιθέτως αγωνιζόμασταν να διασωθεί το δημοκρατικό πολίτευμα από τη δικτατορία, την οποία πολεμούσαμε, και μάλιστα σε μια ευρωπαϊκή διάσταση και σε συμμαχία με τους Σαντιάγο Καρίγιο στην Ισπανία, Ζωρζ Μαρσαί στη Γαλλία και Μπερλινγκουέρ στην Ιταλία»
Ήταν ένας από τους γιατρούς του Πολυτεχνείου. Μιλούσε για τις μέρες του Πολυτεχνείου, τους τραυματίες που περιέθαλψε, τον πρώτο νεαρό που δήλωσε ως νεκρό του Πολυτεχνείου με τα ίδια του τα χέρια στις 17 Νοεμβρίου 1973. «Ήμασταν νέοι και αποφασισμένοι να πεθάνουμε στη διεκδίκηση μιας ελευθερίας που ακόμα δεν ήλθε. Μια ελευθερία που την ευαγγελίστηκαν άνθρωποι σαν τον Τσίρκα και τον Μανόλη Αναγνωστάκη, με τους οποίους συναποτέλεσα την παράνομη πολιτιστική τριάδα της δικτατορίας.»
Εκτός από ιστορικό µέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού, υπήρξε επί δύο τετραετίες δήμαρχος του Ηρακλείου –παραχωρούσε την αποζημίωσή του σε ένα ειδικό ταμείο όπου μοιραζόταν σε απόρους-και έπειτα δημοτικός σύμβουλος.
Ως δήμαρχος Ηρακλείου έγραψε το πρώτο επίσημο κρατικό έγγραφο στη δημοτική και όλα τα έγγραφα του δήμου τα είχε μετατρέψει στη δημοτική.
Υπήρξε επίσης διευθυντής της Λυρικής Σκηνής Αθηνών «Μάλιστα, είχαμε κάνει µια παράσταση, την “Τραβιάτα”, στο θέατρο του Πειραιά για τα µέλη της ΓΣΕΕ. “Μα, θα πάει ο εργάτης να δει όπερα; ” µας έλεγαν. Εγώ είπα ότι αν του την πας, θα πάει και πράγματι ήρθε.».
Ως χειρουργός γιατρός πραγματοποίησε δεκάδες χιλιάδες επεμβάσεις «Εργάζομαι µε µια περίεργη χαρωπή έννοια, διδάσκω ιατρική σε νέους ανθρώπους και µου αρέσει πάρα πολύ αυτή η δραστηριότητα.»
Τον Γενάρη του 2011 έφτιαξε Πινακοθήκη σε ένα ημιυπόγειο μιας πολυκατοικίας στο Ηράκλειο «Επειδή ισχυρίζομαι λοιπόν ότι η τέχνη έχει ταξικά χαρακτηριστικά και επειδή ως κομμουνιστής ενδιαφέρομαι για την εργατική τάξη, θεωρώ ότι η περιφέρεια είναι ο φυσικός χώρος όπου η τάξη αυτή μπορεί να συναντηθεί με τον πολιτισμό.»
Μέχρι τα βαθιά γεράματά του συμμετείχε σε διαδηλώσεις, ενεργό μέλος του αντιφασιστικού κινήματος στο Ηράκλειο.
Όταν ένας άνθρωπος φεύγει σε πολύ μεγάλη ηλικία, παίρνει μαζί του και μια ολόκληρη εποχή. Αν, επιπλέον, το αποτύπωμά του είναι βαθύ και μεγάλο όπως του Γιώργου Γρηγοριάδη, είναι λογικό να αισθανόμαστε μέσα μας ενός είδους ορφάνια.
Τα συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους.
Θα αποτεφρωθεί την Παρασκευή σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα σύντροφε.”
