Στην 5η συνάντηση σεμιναρίων με τίτλο “Η Κωμωδία στο Σινεμά” που διοργανώνει η “Δράση για μια Άλλη Πόλη” παρουσιάζεται το έργο του βραβευμένου Μελ Μπρουκς. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 21 Νοεμβρίου στις 8:30’μ.μ. ζωντανά στο στέκι της Δράσης και διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας Zoom.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση της Δημοτικής Παράταξης έχει ως εξής:
Στην 5η συνάντηση του σεμιναρίου «» που οργανώνει το Cine Δράση και θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 21 Νοεμβρίου στις 8:30’μμ ζωντανά στο στέκι της Δράσης και διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας Zoom έχει ως θέμα το έργο του Μελ Μπρουκς (Mel Brooks, 28 Ιουνίου 1926). Βλέπουμε και συζητάμε αποσπάσματα από ταινίες του.
Mel Brooks. O συγγραφέας, σκηνοθέτης, συνθέτης, ηθοποιός και παραγωγός Μελ Μπρουκς, γνωστός περισσότερο ως δημιουργός ταινιών παρωδίας και φάρσας, γεννήθηκε ως Μέλβιν Καμίνσκι στις 28 Ιουνίου 1926 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης από γονείς Ρωσοεβραίους μετανάστες. Ζει ακόμα. Ο πατέρας του πέθανε όταν η Μελ ήταν μόλις δύο ετών, αλλά η μητέρα του δούλεψε σκληρά και έφτιαξε ένα ευτυχισμένο σπιτικό για τα παιδιά της. «Αν και ήταν σε βαθιά κατάθλιψη», θυμάται ο Μελ Μπρουκς, «υπήρχε μουσική στον αέρα». Ένας θείος του, οδηγός ταξί, πήγε τον εννιάχρονο Μελ στην πρώτη του παράσταση στο Μπρόντγουεϊ όπου είδε το «Anything Goes» του Κόουλ Πόρτερ με πρωταγωνίστρια την Έθελ Μέρμαν. «Ερωτεύτηκα για πάντα τη μουσική κωμωδία του Μπρόντγουεϊ εκείνο το απόγευμα», λέει ο Μελ αργότερα. Και γαντζώθηκε εκεί. Ήδη με την αποφοίτησή του από το Λύκειο ήταν ένας ολοκληρωμένος μίμος, πιανίστας και ντράμερ. Κλήθηκε στα όπλα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και υπηρέτησε στα πολεμικά μέτωπα της Ευρώπης. Μετά την αφυπηρέτησή του εργάστηκε ως σταντ-απ κωμικός και άρχισε να γράφει αστεία για κωμικές σειρές της τηλεόρασης μαζί με τον Γούντι Άλεν. Οι δυο τους εμφανίστηκαν δυναμικά στο κινηματογραφικό προσκήνιο τη δεκαετία του ‘70. Θεωρούνται τα δύο «ιερά τέρατα» της αμερικανικής κωμωδίας, αλλά διαφέρουν σημαντικά στο είδος της κωμωδίας που υπηρετούν. Ο Μελ κυριαρχεί στη φάρσα και την παρωδία, ο Γούντι διαπρέπει στην κομεντί.
Το 1965 δημιούργησε την τηλεοπτική σειρά «Get Smart», μία παρωδία των κατασκοπικών ταινιών με πρωταγωνιστή τον Ντον Άνταμς («Πράκτωρ Σμαρτ»). Στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την ηθοποιό Αν Μπάνκροφτ η οποία συμμετείχε ως σεναριογράφος και αφηγητής στην πρώτη του ταινία με τίτλο «The Critic». Ήταν μία μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων που παρωδούσε τον κόσμο της τέχνης και βραβεύτηκε με Όσκαρ. Στη συνέχεια έγραψε ένα σενάριο βασισμένο στις εμπειρίες του από τον κόσμο του Μπρόντγουεϊ, το οποίο γύρισε σε ταινία με πρωταγωνιστή τον Ζίρο Μοστέλ, αφού εξασφάλισε χρηματοδότηση από έναν παραγωγό ταινιών δεύτερης διαλογής. Η ταινία δεν έβρισκε διανομή έως ότου την είδε ο Πίτερ Σέλερς. Βγήκε τελικά στις αίθουσες το 1968 με τον τίτλο «The Producers» («Αυτοί οι τρελοί, τρελοί παραγωγοί) και ο Μπρουκς κέρδισε το Όσκαρ σεναρίου.
Το 1970 σκηνοθέτησε την κωμωδία «Το μυστήριο με τις δώδεκα καρέκλες» («The Twelve Chairs»), που αποτελεί μεταφορά του μυθιστορήματος των Ιλφ και Πετρόφ και δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία επειδή ήταν «πολύ εβραϊκή», σύμφωνα με τους ανθρώπους του Χόλιγουντ. Η πρώτη μεγάλη εμπορική επιτυχία του ήταν η ταινία το φιλμ «Μπότα σπιρούνια και καυτές σέλες» («Blazing Saddles», 1974), μία παρωδία των ταινιών γουέστερν γεμάτη αναχρονισμούς που προκαλούν ξεκαρδιστικά γέλια. Ο Μπρουκς ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ τραγουδιού («Blazing Saddles»).
Συνέχισε με ταινίες ανάλογου είδους: «» («Young Frankenstein», 1974), «Η τελευταία τρέλα του Μελ Μπρουκς» («Silent Movie», 1976), «Λίγο πολύ τρελούτσικος» («High Anxiety», 1977), «Η τρελή ιστορία του κόσμου» («History of the World-Part 1», 1981) και «Μπαλάκια Τρίτου Τύπου» («Spaceballs», 1987). To 1991 προσπάθησε ν’ αλλάξει κατεύθυνση με τη σάτιρα «Σκυλίσια Ζωή» («Life Stinks»), αλλά η εμπορική και καλλιτεχνική αποτυχία της τον έφερε ξανά στον κόσμο της παρωδίας με τις ταινίες «Ρομπέν των Δασών: Ήρωες με τα κολάν» («Robin Hood: Man in Tights», 1993) και «Δράκουλας: Νεκρός και μ’ αρέσει» («Dracula: Dead and Loving it», 1995). Το 2001 παρουσίασε σε μορφή μιούζικαλ την ταινία του «The Producers». Η μεγάλη επιτυχία με την αμερικανική περιοδεία που ακολούθησε δημιούργησε ένα νέο ρεκόρ για θεατρικό έργο κερδίζοντας ένα Γκράμι και δώδεκα Τόνι. Ακολούθησε ένα ριμέικ του «The Producers» (2005), δημιουργώντας μια νέα γενιά θαυμαστών του έργου του.
Ο Μελ Μπρουκς είναι ένας από τους λιγοστούς Αμερικανούς καλλιτέχνες που έχουν κερδίσει το λεγόμενο EGOT, δηλαδή τα βραβεία Έμμυ, Γκράμι, Όσκαρ και Τόνι. Το χιούμορ του δεν παραλείπει να εκπλήσσει. Η ευαισθησία του γίνεται αισθητή παντού, ενώ ο ίδιος διακήρυττε περήφανα: «Οι ταινίες μου ξεπερνούν τη χυδαιότητα». Η επιρροή του στην αμερικανική κωμωδία είναι τεράστια. «Είδα το Blazing Saddles όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά και θεώρησα ότι ήταν η πιο αστεία ταινία που είχα δει ποτέ στη ζωή μου…Είχε πραγματικά εκπληκτικό αντίκτυπο στη ζωή μου και στο είδος των ταινιών που έχω κάνει… Ήταν η γέννηση ενός συγκεκριμένου τύπου κωμωδίας που αποκαλώ κωμωδία σοκ», λέει ο Bryan Grazer στους New York Times για τον αντίκτυπο του Brooks στην κωμωδία. «Οι κωμωδίες που προηγήθηκαν ήταν πιο ευγενικές και σοβαρές», συνεχίζει. «Αυτή ήταν επιθετική στο πρόσωπό του θεατή και αντιμετώπιζε με πολύ έξυπνο και εντυπωσιακό τρόπο έντονα κοινωνικά ζητήματα, από τον φυλετικό φανατισμό έως τη σεξουαλικότητα. Ήταν πραγματικά σοκαριστικό, έκανε τα πάντα για να σε καταπλήξει, να σε ξεσηκώσει, να σε μπερδέψει και να σε βγάλει από τον εφησυχασμό… Όποιος έκανε κωμωδίες τα τελευταία 20 χρόνια -ξέρω ότι οι Blazing Saddles πρέπει να είναι κάπου στο κεφάλι του».
Φιλμογραφία
Αυτοί οι τρελοί τρελοί παραγωγοί (The Producers, 1968),
The Twelve Chairs (1970),
Μπότες, σπιρούνια και καυτές σέλες (Blazing Saddles, 1974),
Φρανκενστάιν Τζούνιορ (Young Frankenstein, 1974), Η Τελευταία Τρέλα του Μελ Μπρουκς (Silent Movie, 1976)
Λίγο… Πολύ… τρελούτσικος (High Anxiety, 1977)
Η τρελή Ιστορία του Κόσμου (History of the World, Part I, 1981) Μπαλάκια Τρίτου Τύπου (Spaceballs, 1987)
Σκυλίσια ζωή (Life Stinks, 1991)
Robin Hood: Men in Tights (1993)
Δράκουλας: Νεκρός και μ’ αρέσει (Dracula: Dead and Loving It, 1995)
Η συνάντηση θα γίνει ζωντανά στο στέκι της Δράσης (Πάρνηθος 21, Βριλήσσια) την Τρίτη 21/11 στις 8:30′ μ.μ. ή διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας zoom:
Meeting ID: 850 0197 3068
Passcode: 497276
