Άρθρο της Ιωαννέτας Δημουλή,Νηπιαγωγού στο 9ο Νηπιαγωγείο Νέας Ιωνίας
Η βία κατά των γυναικών αποτελεί μια παγκόσμια “σκιερή” πανδημία που πλήττει τις ζωές μας χρόνια τώρα. Είναι ένα σημάδι ντροπής για τη σύγχρονη κοινωνία και αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για τη συνεκτική και ισότιμη ανάπτυξή της. Η βία κατά των γυναικών, σε οποιαδήποτε μορφή της, είναι μια κραυγαλέα εκδήλωση έλλειψης σεβασμού στο γυναικείο φύλο. Αποτελεί έναν αποτρόπαιο κοινωνικό μηχανισμό, μέσω του οποίου οι γυναίκες εξαναγκάζονται να έχουν μια υποδεέστερη θέση σε σχέση με τους άντρες. Είναι μια τεράστια αδυναμία της κοινωνίας μας να αναγνωρίσει την αξιοπρέπεια των γυναικών και αυτό δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένα σημαντικό ζήτημα θεμελίωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόκειται, για ένα βαθιά κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα που συνδέεται άμεσα με τα θέματα εξουσίας και ελέγχου στην κοινωνία μας. Για πολλές γυναίκες το σπίτι τους δεν αποτελεί ένα ασφαλές μέρος. Καθημερινά, εκτίθενται στον κίνδυνο της ενδο-οικογενειακής βίας. Ένας κίνδυνος, που είναι σοβαρά μεγαλύτερος σε περιπτώσεις γυναικών ευάλωτων κοινωνικών ομάδων π.χ γυναίκες-πρόσφυγες και αιτούσες ασύλου, μετανάστριες, γυναίκες με αναπηρία, ηλικιωμένες γυναίκες.
Το μέγεθος του προβλήματος τα τελευταία χρόνια δυστυχώς διογκώθηκε επικίνδυνα. Ο μισογυνισμός και η επίθεση ενάντια στη γυναίκα κλιμακώθηκε. Αμφισβητούνται και πολλές φορές απειλούνται ευθέως, πολλά από τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των γυναικών. Στη χώρα μας, η πανδημία του COVID-19 και ταυτόχρονα η κοινωνική και οικονομική κρίση, προκάλεσαν την όξυνση του φαινομένου της έμφυλης βίας. Είμαστε πλέον ξεκάθαρα μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σημερινής εποχής. Αυτή, της επιτυχούς αντιμετώπισης του προβλήματος και της πλήρους στήριξης των γυναικών-θυμάτων.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε, 1 στις 3 γυναίκες έχει αντιμετωπίσει κάποια στιγμή στη ζωή της σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία. 1 στις 20 γυναίκες έχει πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού, ενώ το 40-50% των γυναικών της Ε.Ε, έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας. Στην Ελλάδα, το 68% των κακοποιημένων γυναικών είναι έγγαμες και το 70%, έχουν ανώτερη ή ανώτατη εκπαίδευση.
Αποκορύφωμα της εποχής μας, οι τόσες δολοφονίες γυναικών από νυν ή πρώην συζύγους/συντρόφους. Φρικτές δολοφονίες γυναικών μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, μπροστά στα παιδιά τους και παρόλ’αυτά η κοινωνία μοιάζει να μην καταφέρνει να αφυπνιστεί. Τα θύματα παραμένουν απροστάτευτα. Καθημερινά εκατομμύρια γυναίκες νιώθουν το ψυχρό χέρι της βίας να τις αγγίζει. Πίσω από κλειστές πόρτες και παράθυρα, εκτυλίσσονται ιστορίες απελπισίας και πόνου. Όσες κατορθώνουν να επιβιώσουν από τα τραυματικά γεγονότα που βιώνουν, τις περισσότερες φορές νιώθουν ανήμπορες, γεμάτες φόβο για τον κοινωνικό στιγματισμό και δεν καταγγέλλουν καν το περιστατικό.
Πού είμαστε εμείς σε όλο αυτό; Πού είναι η κοινωνία της οποίας υποτίθεται είμαστε μέλη;
Βρισκόμαστε στο 2022. Δεν μπορούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας, πολίτες μιας σύγχρονης και προοδευτικής κοινωνίας, αν δεν απολέσουμε το φόβο του στιγματισμού και αν δεν τιμωρούμε τέτοια εγκλήματα, δικαιώνοντας αυτές τις γυναίκες. Η βία κινείται δίπλα μας. Είτε τη βλέπουμε είτε όχι υφίσταται και είναι χρέος μας να το θυμόμαστε αυτό, όχι μόνο κάθε 25 Νοέμβρη, αλλά κάθε μέρα. Καμιά γυναίκα δεν πρέπει να νιώθει μόνη. Είμαστε εδώ για να τους πούμε ότι είναι ανάγκη να μιλήσουν, να μη σιωπούν. Να μην ακούν συμβουλές του τύπου “ Κάνε υπομονή, έχεις παιδιά… πού θα πας; δεν θα τα καταφέρεις μόνη σου”. Πρέπει να πάρουμε ως φίλοι, γείτονες, συγγενείς, επαγγελματίες, ο καθένας από το δικό του πόστο, την ενοχή από τις ψυχές τους.
ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ!!!
Οφείλουμε να δραστηριοποιηθούμε και να σταθούμε αλληλέγγυοι στο πλευρό των κακοποιημένων γυναικών. Οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τις απαραίτητες αλλαγές στο νομικό πλαίσιο, για πρόληψη και ύπαρξη υποδομών, ώστε να μπει ένα τέλος στο διασυρμό όσων γυναικών καταγγέλλουν με θάρρος τη βία που βιώνουν. Αυτός ο κύκλος του φόβου, πρέπει να σπάσει. Οι γυναίκες πρέπει να τολμούν να καταγγείλουν το μαύρο που ζουν και να είναι σίγουρες πως θα βρουν το δίκιο τους.
“Ξέρω, φοβάσαι. Όμως μη το βάζεις κάτω. Μην υποτιμάς τα γεγονότα, μην υποτιμάς εσένα. Σήκωσε ψηλά το κεφάλι, η ζωή σου σού ανήκει. Ύψωσε τη φωνή σου, μη ντραπείς, μη διστάσεις. Δεν φταις εσύ για ό,τι περνάς. Το μεγαλύτερο όπλο, το κρατάς εσύ στα χέρια σου.
ΜΙΛΑ,ΜΙΛΑ!!! ΜΗΝ ΑΡΓΕΙΣ!!!
Το κάθε λεπτό που χάνεις μπορεί να αποβεί μοιραίο για την ίδια σου τη ζωή.
ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!!! ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ!!! ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ!!!”
Γραμμή SOS για γυναίκες-θύματα βίας: 15900
Με στελέχωση Ψυχολόγων και Κοινωνιολόγων. 24 ώρες/365 μέρες
email: sos15900@isotita.gr
